“Ah, ja en we hebben ook nog een ep te koop. Pure geldklopperij!” Het is ongeveer met die woorden dat Rudy Trouvé op het eerste en ook noodgedwongen voorlopig laatste optreden van Dino & The Chicks het eerste fysieke wapenfeit van de groep aankondigde en promootte. De tweede lockdown is helaas een feit maar we zijn blij dat we de ep van Dino & The Chicks hebben kunnen promoveren tot de soundtrack van onze eenzame opsluiting.
The Hoboken E.P. werd het plaatje genoemd. Naar aloude Dead-Man-Ray-iaanse traditie zijn ze de titel niet verder gaan zoeken dan de plaats waar het werd opgenomen, we halen graag Cago (Chicago) en Berchem aan als voorbeeld. In dit geval is de plaat meer specifiek opgenomen in Stef Kamil Carlens’ thuisstudio The Rabbit Field die niet geheel toevallig ook in Hoboken gelokaliseerd is. Wat een toeval, niet?
Voor zij die niet met de platen van of met Dead Man Ray zelf bekend zijn, gelieve je met jouw mondmasker op anderhalve meter van elkaar in schaamte te wentelen en direct de discografie van de groep te beginnen uitspitten. Je mag ons later bedanken wanneer je in jouw living alles staat te geven op het nummer Woods.
De ep telt vijf nummers maar is spijtig genoeg maar een dikke elf minuten lang. Anderzijds is het regelmatig rechtstaan om de ep nog eens op te zetten dan weer goed voor de fysiek en voor het vermijden van diverse hart- en vaatziekten. Goed dat de Dino’s naast het uitbrengen van auditieve pareltjes ook nog bezig zijn met de gezondheid van de mens. Marketing heet dat geloof ik!
De ep gaat van start met het instrumentale Band Tribute Number One. Bij de start van het nummer lijkt het alsof Dick Dale dan toch nog niet volledig dood is maar de rigor mortis hem gebiedt om een beetje trager te spelen dan voorheen. Na ongeveer een halve minuut horen we Stef Kamil Carlens invallen met een super basloopje en kiest ook Elko Blijweert voor zijn kenmerkende dissonante gitaarspel waarbij hij – denken we toch – bijgestaan wordt door zijn ouwe trouwe Digitech Whammy. Jeroen Stevens horen we dan weer het beste van zichzelf geven op zijn elektronische drumkit. Sommigen zullen het geluid van de elektronische kit misschien een beetje ‘tacky’ vinden maar voor ons kan het zeker wel. De elektronische kit draagt bij aan een fris en nieuw bandgeluid.
Het tweede nummer van de plaat is een cover van Lee Hazlewood. Ja, je leest het goed Hazlewood en niet Sinatra staat er. We hebben in de live-recensie van hun optreden al vermeld dat het nummer een cover noemen de Dino’s oneer aandoen is en daar blijven we bij. Verwacht je aan een volledige herinterpretatie van het nummer met als kers op de taart een heuse tapdanssolo van Dino Jeroen Stevens.
Irritating Fake Vinyl Sound As A Tribute To John Cage is het derde nummer van de ep. Dit nummer gaan de meesten onder jullie waarschijnlijk niet al te vaak op repeat zetten, hoewel het zeker ook een meerwaarde biedt. We horen in het nummer, dat overigens slechts 45 seconden duurt, het geluid van een pick-upnaald die over een vinyl gaat. En dat is het, vraag je ons dan? Ja dat is het inderdaad. Wie wat bekend is met het werk van de experimentele avant-garde componist John Cage zal het concept van dit nummer zeker begrijpen. De anderen verwijzen we graag naar het nummer 4’33” van John Cage. Denk eraan om naast het beluisteren van het nummer ook het idee hieromtrent zeker eens na te lezen. The Sound Of Silence noemen Paul en Art dat. Wij hebben voor jou alvast het nodige videomateriaal hierboven voorzien.
Gimme Time My Love Gimme Time is het vierde nummer van de ep en volgens ons meteen ook de single van de plaat. Het nummer klinkt als een fuzzy Paul-Simon-track maar met de nodige alternatieve zelfkritische houding. Het gitaarspel van Dino Elko en het basspel van Dino Stef, in combinatie met de vocal van Dino Rudy tijdens de rustige poppy stukjes zijn voor ons hoogtepunten. Dino Jeroen horen we tijdens het nummer weer het beste van zichzelf geven op zijn elektronische drum en er wordt zelfs tijd voorzien voor een heuse elektronische drumbreak. Cool! De slotsom is dat dit een prachtig nummer is en al wie iets anders zegt, verspreidt “Fake news!”.
“Honey I’m a jerk. Honey I’m a mess. And you know I’m a creep.”
Just like A Horse is het laatste nummer van de ep. Wie wat bekend is met de muzikale voorgeschiedenis van Rudy Trouvé zou nog beginnen denken dat de man een voorliefde heeft voor de ruiterij. Na één van zijn bands Horse Head Bed te noemen, wijdt hij nu ook bij Dino & The Chicks een track aan de grote viervoeter. Tijdens het optreden van Dino & The Chicks werd het nummer als “gevoelig liefdeslied” aangekondigd. Voor de meeste ruiters gaat hun liefde voor de voornoemde viervoeter soms behoorlijk ver dus ons leek het allemaal wel te kloppen als een zwerende vinger. Na beluistering moesten we onze liefde-voor-de-ruiterij-hypothese echter al snel bijstellen. We citeren: “You look like a horse. Like a skinny but beautiful horse. And I’d like to take you for a ride. I’d like to mount you.”
Dat het Just Like A Horse niet in koor door kinderen gezongen zal worden in aanloop naar het jaarlijkse bezoek van de goedheiligman is ons na de bovenstaande regels wel duidelijk. Desondanks staat het nummer wel als een huis. In onze live-recensie vergeleken we het al met de pink-elephants-on-parade scène van de tekenfilm Dumbo en die mening zijn we na het frequent luisteren van het schijfje nog steeds toegedaan.
Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de dinosaurussen ongeveer 66 miljoen jaar met één klap van de aarde geveegd werden. Na het live-aanschouwen en het beluisteren van de ep van Dino & The Chicks durven we deze bewering, ondanks ons totaal gebrek aan wetenschappelijke achtergrond, volmondig tegenspreken. De Dino’s lopen nog wel degelijk rond op planeet aarde al hebben de T-Rexen van 2020 er wel een pak langere armen, witte maskers, zwarte maatpakken en behoorlijk wat ritmisch gevoel aan over gehouden. Evolutietheorie noemt men dat zeker?
Een aanrader van dinoformaat! Gelieve de onderstaande kanalen zeker in de gaten te houden de komende dagen om je van jouw aanschaf te verzekeren!
http://www.heavenhotel.be/
https://www.jezusfactory.com/
