Je moet al van goeden huize zijn om nog herinneringen te hebben aan het hammondorgel. Lees, je bent al van leeftijd, anders zal het hammondorgel je vooral koude rillingen geven of een intense lach op je gezicht toveren. En toch, als ik zeg dat Rhoda Scott, Jimmy Smith, Booker T Jones, Herbie Hancock, Ray Charles of Dr. John vaste gebruikers waren dan moet er toch een belletje gaan rinkelen.
Dat het hammondorgel echt wel groove in zich heeft bewezen deze artiesten zonder twijfel. Meer nog, Brian Auger, Greg Allman, Keith Emmerson, Dave Greenslade, Al Kooper, Jon Lord of Ray Manzarek, allemaal gebruikten ze de Hammond om een aantal rockmeesterwerken groot te maken. Wat zou Like A Rolling Stone van Bob Dylan zijn zonder de meesterlijke hammond intro van Kooper, wat zou Space Truckin’ van Deep Purple zijn zonder de magistrale hammondsolo van Jon Lord. A whiter Shade of Pale van Procul Harum, of de sound van Booker T Jones …
En zo kunnen we er nog een handvol aan het lijstje toevoegen. Wie ook aan dit lijstje moet toegevoegd worden is Carlo De Wijs. Als je eens de naam gaat Googlen in combinatie met modular hammond, dan kom je al vlug op zijn site terecht. Carlo haalt met zijn New Hammond Sound Project nog maar eens alles uit de kast wat er in een hammond zit. Dit in combinatie met tal van moderne en minder moderne toestellen, maar het resultaat is en blijft een enorm groovy en funky sound die na jaren nog steeds een grote groep fans aanspreekt.
De zes nummers op deze plaat, zouden we graag catalogeren onder jazz, maar er zit veel meer in. De funk en rock die we hiervoor al aanhaalden sijpelen er doorheen als bij een lekke goot. Je vindt er zelfs elementen terug uit future jazz, broken beat die je vooral vindt in de (UK) dancescene. Een resem ontdekkingen staan ons te wachten.
Openen doet deze heerlijke schijf met Elements Of CM. Een donkere, low tempo tune waarop al vlug de typische hammondklanken te horen zijn. Elements Of CM brengt een echte filmische ervaring met een prominente rol voor de Hammond. Twin Souls legt het tempo een heel stuk hoger en neigt soms naar drum-‘n-bass. Relation start dan weer als een broken beat song maar al vlug krijgt de hammond overhand met een zoetgevooisde melodielijn die je terugvoert naar de easy jazz en soul van de vroege jaren 70.
Op naar kant twee waar Element DM opent. Al vlug ontwaar je iets dat je doet denken aan Procul Harum maar dat is maar tijdelijk want genres als krautrock en eighties dark wave vliegen je om de oren. Dat Carlo niet vies is van wat crossover hebben we ondertussen wel begrepen, maar op Drawbar Beats, gaat hij nog een stuk verder. Drawbar Beats, heeft iets van knip en plakwerk (zonder dat het dat hoeft te zijn), maar dat komt dan vooral omdat Carlo naast de omgebouwde hammond tal van andere snufjes in huis heeft waarmee hij met een zeker gemak een vintage jaren 60 sound uit zijn hammond kan toveren maar evengoed de jongste producers de loef kan afsteken. Een intens en zeer interessant nummer. Niet direct het meest toegankelijke van de plaat, maar zeker het meest experimentele en innovatieve nummer.
Afsluiten doen we met Element 80. De intro hint naar Laurent Garniers , The Men With The Red Face, maar ook dat is maar façade want enkele maten verder zijn we het alweer vergeten en zitten we terug volop in de eigen stijl van Carlo Dewijs.
Samen met drummer Jordi Geuens die ook mee instaat voor de mixing en de afwerking van de door Carlo Dewijs geschreven nummers, krijgen we op deze plaat een duidelijk en mooi afgewerkt geheel. Niet alleen muzikaal is dit af, maar ook visueel mag het er zijn. The New Hammond Sound Project combineert het hedendaagse met retro om voorzichtig naar de toekomst te kijken. Een zeer geslaagd concept.
Mr. Blue Boogie
Voor meer info over het Modular Hammond Project sturen we je graag door naar de vlog van Carlo.
