Van alle hiphopartiesten die ons land rijk is, heeft Blu Samu ons altijd het meest gefascineerd. Er is die hese stem, die zowel nietsontziende raps als weemoedig gezongen refreinen aankan en ons lang geleden meteen overstag liet gaan voor instantklassiekers I Run en Sade Blu.
Er zijn die diverse muzikale stijlen die ze beheerst om haar eigen muziek mee vorm te geven: soul, jazz, Portugese fado en Kaapverdische morna waarbij de melancholie van de noten druipt. En nu, na een veel te lange stilte, is er de single Turquoise die al deze ingrediënten verenigt. Alsof ze dat elke dag doet, schippert Blu Samu tussen een wervelstorm waarin iedere andere rapper over haar woorden zou struikelen en een slaapliedje dat ons omarmt als een warme deken.
Turquoise prijkt nu op Blu Samu’s nieuwe ep 7. Spreek die titel uit in alle talen die de wereld rijk is en die deze dame ongetwijfeld allemaal beheerst: er staan zeven nummers op die de liefde in al haar vormen verkennen. Toepasselijk heet één ervan dan ook Amor. Dit is Blu Samu zoals je haar nog nooit hoorde: volledig in het Portugees blikt ze terug op een vervlogen passie, met piano en welgemikte blazers ter ondersteuning. Waarom een zware echo haar in het begin van het nummer achtervolgt, begrijpen we echter niet helemaal; een trend die we de laatste tijd wel vaker opmerken. Sommige stemmen hebben nu eenmaal geen opsmuk nodig.
Liefde omvat meer dan een relatie tussen twee partners, zo bewijst Blu Samu in Pai. Daarin is het de vaderliefde die komt bovendrijven, als afscheid aan haar twee jaar geleden overleden vader. Ook hier wisselen hevige opflakkeringen en broze ontboezemingen elkaar af. Het past allemaal in het concept van de ep. Elk puzzelstukje ligt op zijn plaats, van de ijle opener Birds over de nachtelijke sensualiteit van Douceur tot de intensiteit van Elastico.
En dan wuift Blu Samu ons nog vaarwel met het intieme Que Sabes Tu?, van begin tot einde op akoestische gitaar vormgegeven. Van de tekst begrijpen we enkel de titel en hier en daar een flard van een zin, maar soms zegt het hartzeer dat doorschemert in iemands stemgeluid evenveel als haar woorden.
