Hij is Boris en Baruch. Hij heeft iets met filosofen als Spinoza, maar evenzeer met wetenschappen en de natuur. Bovenal heeft producer Boris Willems iets met elektronische muziek. We leerden zijn soloproject Baruch Williamson kennen tijdens Sound Track 2019, maar hadden hem al eerder gehoord bij The Insect Soldiers of the Sky, Fantoompijn, Ugly Weirdo en Hugs Of The Sky.
Zijn geplande tournee als support voor de Sisters Of Mercy viel samen met corona in een pandemisch diepzeewater, maar daar greep Willems ook de kans om een trilogie uit te werken, waarvan het derde album pas verschenen is.
Het eerste deel Le Vent Qui Crie – een wake up-call voor de wereld – kreeg een vierkant als artwork. Nummer twee Sagittarius A* werd voorzien van een cirkel en de laatste, Satellite Of Love And Rhizomes (SOLAR), kreeg een driehoek mee. “Op een warme zomeravond in juli las ik in een artikel over kwantumfysica over de ‘Sierpinksi-driehoek’. Deze fractal-gestructureerde driehoek was onlangs gebruikt als patroon om elektronen in de ‘fractale dimensie’ te onderzoeken. Conceptueel paste deze driehoek perfect bij de muziek waaraan ik had gewerkt en tot slot kon het derde deel van mijn trilogie -die als geheel de rol van wetenschap als politiek systeem ten opzichte van het moderne individu probeert te onderzoeken en te bekritiseren- worden uitgebracht”, licht Boris Willems toe.
Een grungy indiesfeertje horen we in Suffocation, dat psychedelisch rockt tussen experimenteel bizarre ritmecombinaties.
Het contrast tussen donker noisy ambient en tintelend oplopende synthloops staat centraal in Ode To Joyous Disco. De erg repetitieve intro lijkt zich volledig open te trekken in een door disco geïnspireerd vervolg dat na enkele tellen al even repetitief blijkt. De hoge synthloops lopen in Didgeriradioo Synthesis gewoon door, wat wel een origineel effect krijgt, want we krijgen daar een zware ambient basis onder te horen, waarover allerlei bizarre lagen van geluiden en bleeps gelegd – of overheen gegooid – werden. Een chaotisch geëxperimenteer, aaneengeregen met vervuilde ritmeslagen. De contrasterende elementen liggen te ver uiteen om een trance-gevoel te bereiken. En als dat dan toch gelukt zou zijn, zorgt het snerpend aanhoudend getik als stoorzender er wel voor dat die transcendente fase meteen stopt.
Faceless laat een erg gedateerde synthklank horen als openingsklank, overgoten met bubbelende geluidselementen. Die aanslepende synthlijn werkt jammer genoeg nogal afstompend, maar de verfrommeld krakende outro is wel knap.
Het opzwepende ritme in Sirens is aantrekkelijk, maar dan is er ook dat enerverender herhalend somber synthlijntje, dat dit nummer voor ons wat naar beneden haalt.
Early Bird Band is er eentje dat dan weer aansluit bij de opener van dit album. Grungy en psychedelisch. Het snaarwerk doet het hem toch wel, bij beide tracks. Tegelijk krijgen we ook het gevoel dat we in een herhalingslus terecht gekomen zijn, want For The Damaged City sluit van stijl dan weer (té) volledig aan bij Didgeriradioo Synthesis. Wanneer een dubstep-ritme opduikt op pianotonen, denken we even dat het helemaal goed komt, maar daar duikt de bizar vervormde elektronica weer op als stoorzender.
Het elektronische gekir is wel creatief knap in Dolphins. Flipperend stuiterende sounds, alweer voorzien van een noisy ambientsound, sluiten het album af.
We zijn fan van experimenteel én van elektronica, maar voor ons is dit een te onsamenhangende sound, zowel doorheen de lijn van het album als geheel, als binnen de nummers zelf. Net iets te repetitief om boeiend te klinken en de aandachtstrekkers zijn zo ostentatief en expliciet bizar neergezet, dat ze vaak als vervelend werden ervaren. Wij zijn duidelijk (nog) niet klaar voor dit geluid van Baruch Williamson, die het experimentele op dit album verder uitdiepte dan op voorgaande releases. Maar misschien is het voor jou net wél die uitdagende sound waar je op zit te wachten!
(Her)lees hier onze reviews van de laatste 4 releases van Baruch Williamson en het interview dat we met hem hadden in aanloop naar de Sound Track-wedstrijd in 2019.
Satellite Of Love And Rhizomes is verschenen bij Wagonmaniac.
Instagram / Facebook / Soundcloud / Bandcamp
