De Gentenaar Jürgen Augusteyns is ook een bezig collaboratie lockdown bijtje. Nog maar net een residentie in CC Strombeek achter de rug met drumster en percussioniste Karen Willems. Wat resulteerde in Wij Waren Eerst, een digitale track op Bwaa Records, en nog zal leiden tot de cd Rapper. Ook een solo release staat nog op stapel. In de eerste lockdown echter improviseerde hij via over en weer gewetransferde audiofiles met ander schoon volk, voor een cd release op het fijne Off Records van Alain Lefebvre.
Vier tracks krijgen we op deze God Van Ongeveer waarvan de eerste Droom Droom Droom een – hoe kan het ook anders – dromerig karakter kreeg. De daden zijn veldopnames die het gezelschap krijgen van schijnbaar achteloos aangeslagen snaren en toetsen, prachtige klarinet melodieën van Joachim Badenhorst die ook mijmerend wat mompeld en zodoende het geheel een toch licht verontrustende ondertoon geeft.
Van een heel ander kaliber is Vinger Bij Vinger; in eerste instantie donkere synthdrones, ondefineerbare noise, Eric Thielemans die z’n drums van de trap lijkt te mieteren en Badenhorst die z’n klarinet freejazz gewijs laat piepen. Rond drie en een halve minuut wordt het boeltje neergelegd, waarop Joachim vervormd ook weer wat onverstaanbaars komt brabbelen op een subtiel stoorzender synthje, met een sporadische Thielemans klap op z’n percussiespeeltjes drie virtuele kamers verwijderd van de actie. Nog wat verder wordt de sfeer minder grimmig en de vocalen iets verstaanbaarder. “Stoffige geheimen lijken overal, vooral in hoeken van m’n gedachten” menen we onder andere te ontwaren.
Die teneur zet zich verder in de eerste minuten van de titeltrack en komt ene Mauro P. op de vocale proppen die enige klaarheid schept in een ondergrond van drones en feedback: “Daar klopt iemand aan de verkeerde deur met een foto van zijn hand in z’n hand” horen we nu toch behoorlijk duidelijk, alsook een flard Little Drummer Boy zo lijkt het; “En de kinderen van de straat komen kijken, en ze zingen mee van parapapampam”. Waarna de feedback aanzwelt en plots Amenra en Barst gitaren de gezellige sfeer om zeep komen helpen
Bijna idyllisch maar ronduit hilarisch wordt het in Binair Gedicht. Jürgen zelf declameert zero’s en ones op zeemzoete harmonieën die na verloop van tijd weinig subtiel worden verstoord door frenetieke binaire noise, lachen!
Een plaatje voor en door muzikale avonturiers met een licht afwijkend gevoel voor humor, dus.
