Het zijn moeilijke tijden voor de gemiddelde bioscoop en haar gangers. Er verschijnen momenteel nauwelijks films en als ze al verschijnen, dan kan je ze enkel bekijken als je een abo hebt bij Netflix, Disney+ of een andere streamer. Algehele cinematografische bloedarmoede als het ware. Een soort van anemic cinema, toevallig (ahum) ook de naam van de nieuwe band rond gitarist Artan Buleshkaj… Voor zover de vergezochte intro voor deze bespreking.
Artan Buleshkaj kennen we van H A S T, de improviserende jazzband rond Rob Banken. En ja, diezelfde Rob Banken staat nu ook naast Artan te blinken in Anemic Cinema net als saxofonist Steven Delannoy en drummer Matthias de Waele. Een kwartet vrijgevochten jazz muzikanten die zich graag eens laten beïnvloeden door andere, wat ruigere genres en die er geen enkele moeite mee hebben zich improviserend een weg te banen door moeilijke akkoordprogressies. Improvisatie en freewheelen zijn de sleutelwoorden op deze eersteling.
Dat hoor je meteen in de eerste minuut van opener Solenoid Creatures. Wild om zich heen slaand het stof uit de luidsprekers blazen om daarna in min of meer geordende slagorde de ingedommelde jazz fan wakker te schudden. Poèt Maudit moet het hebben van een eerder filmische openingsscène met veel “plump and circumstance” die pas ruim in de helft van het nummer uitmondt in een energieke jongleer act. Borden vliegen in het rond, de messenwerper durft al eens wat minder accuraat te mikken en de clowns stuntelen zich een breuk. Nog een geluk dat er geen doden gevallen zijn!
Puin ruimen doen we in Lattice waarin het viertal hun gevoeliger kant laat horen. Ingehouden, afgemeten en met de blazers in de hoofdrol. In Enmity loopt het echter opnieuw helemaal uit de hand. Een hoogoplopende discussie leidt tot een stevig handgemeen. Er wordt over en weer geschreeuwd tot de strijdende partijen vermoeid uit mekaar gaan en de strijd onbeslist eindigt.
De bezinning volgt in afsluiter Shrines And Effigies. En hoewel Matthias de Waele op zijn drums blijft meppen alsof zijn leven ervan afhangt, brengt het nummer rust en een gevoel van afsluiten.
Anemic Cinema gaat door op het elan van wat we kennen van bij H A S T. Energie, improvisatie en instrumentale virtuositeit zoals wij die wel kunnen smaken. Een ijzersterke eerste van muzikanten die bij lange na niet aan hun proefstuk toe zijn. Het album verschijnt bij el Negocito Records en werd opgenomen en gemixt door Jonas Everaert in de Dunk!Studios. De mastering gebeurde door Karel de Backer.
