Niet dat we ze persoonlijk kennen, maar als je afgaat op de muziek die Flip Van Canegem, Tom Leën en Kathleen Decuyper maken, klinkt het niet alsof deze drie vrolijk door het leven huppelen. Het begint al met de naam: ZiELErUsT. Los van de betekenis van de kleine en grote letters, is het een naam die je associeert met het kerkhof en de albumtitel ALLERWEGEN doet daar nog een extra schepje bovenop.
Treurwilgen? Reken maar van yes en ALLERWEGEN is dan ook niet een plaatje dat je voor de pret oplegt. Eentje waar je zelfs bij momenten ver van vandaan wil blijven, wegens net iets te eng. Maar op andere momenten word je er door de schoonheid – want die zit er ook in – naartoe gezogen.
Het is wellicht ook geen toeval dat twee derde van de band ooit betrokken was bij een Joy Division-tributeband. Niet dat ZiELErUsT voor postpunk kiest. Het trio windt er ook geen doekjes om door de helden van dienst bij naam te noemen. Zo is het geen toeval dat Lou als Velvet Underground klinkt en dat Jesus+++ je binnen de kortste keren doet denken aan de noisepop van The Jesus & Mary Chain.
Fuzzy noise met diepe wortels in de jaren 90 en dan vooral bij bands als Galaxie 500. ALLERWEGEN is een prachtplaat, wel één die zo duister is dat je er geen enkel lichtpuntje in kan terugvinden. Soms op het randje, want een song als Tommy zou je halverwege weleens durven afzetten wegens net iets te zwaarmoedig. Gelukkig gaan schoonheid en triestheid vaak samen, zelfs in het putje van een snikhete zomer.
