Jazzliefhebbers worden toch verwend in België. Elke week, zo niet dan toch elke maand, komt er wel een nieuwe jazzband uit een ei gekropen. Het kuiken van deze maand heet Whispering Trees en werd geboren in de Brusselse jazzscène onder vleugels van de Nederlandse drummer Daniel Jonkers. Een band ben je nooit alleen en samen met Yu-Ting Li (VIVA) aan de piano en Vitja Pauwels (ja, hij weer) op gitaar met bijhorende effectpedalen, vormt Jonkers een bijzonder trio.
We zeggen ‘bijzonder’, want de grote afwezige in de band en dus ook op debuutplaat is de bas. Een huis zonder vloerplaat is ook een huis, maar staat zoiets wel stabiel? Zeker missen we die muzikale onderlaag wel een beetje, maar door de diepe tonen weg te laten ontstaat er plots heel veel ademruimte in de composities. En het is daar dat het verhaal van Whispering Trees zich vooral afspeelt.
Nog een ander effect van het ontbreken van een diepe fundering is dat de nummers minder gegrond zijn en aldus een klein beetje lijken te zweven. Ja, de drums houden het pak bijeen, maar toch lijkt het of de toetsen en de gitaar de grond net niet raken. De bandnaam reflecteert die lichtheid in het groepsgeluid.
Het effect van al dat gezweef, is dat we soms wat op zoek zijn naar de pointe van het verhaal. De nummers op dit album hebben af en toe de neiging om wat meanderend voort te kabbelen. Dat is niet altijd zo, zoals mag blijken uit de titeltrack, maar daarin hoor je dan weer duidelijk dat de piano de baslijn op zich neemt.
Zes nummers lang tilt Whispering Trees ons met zachte hand van de grond. Ze laten ons meedrijven op een milde bries die ons richting algehele ontspanning leidt. Als je daar behoefte aan hebt, dan is dit album zeker een aanrader.
Website – Instagram – Facebook
