Voor zover wij weten is er nog nooit iemand gestorven aan een dooddoener op zijn tijd, dus bij deze: Muziek is een universele taal die grenzen overschrijdt. Iedereen nog oké? Gelukkig maar, want ja in dat cliché schuilt natuurlijk wel heel wat waarheid. Neem nu bijvoorbeeld pianist Wajdi Riahi, geboren in Tunesië en na het beëindigen van zijn studies verhuisd naar Brussel waar hij een klassiek jazz piano trio begon met Basile Rahola achter de contrabas en Pierre Hurty op drums.
Het Wajdi Riahi Trio beroept zich erop dat ze jazz vermengen met mediterrane invloeden en volkstradities, maar dat valt op deze plaat eigenlijk best mee. Verwacht dus geen extravagant experiment of exotische klankkleuren, maar vooral eerlijke jazz met allerlei invloeden van buiten (een strikte interpretatie van) het genre.
Het album Zabonprés Sessions werd live opgenomen in een klein zaaltje in de Belgische Ardennen met zo’n 30 man publiek in het kader van een driedaagse residentie aldaar. Geen overdubs of knip-en-plakwerk maar een opname in één take, precies zoals de nummers toen klonken. Op de plaat 5 nummers waarvan Mhamdeya eerder verscheen op het gelijknamige album en Inel Blues op Essia stond. Nieuw zijn Adèle (inclusief een alternate take) en Lella Fatima.
Het album opent sprankelend met Lella Fatima dat barst van de energie en ritmisch naar Latijns-Amerikaanse muziek refereert. Ruim 9 minuten is het genieten van een erg verhalende track. Tot rust komen we tijdens Adèle waarin de contrabas aanvankelijk de hoofdrol krijgt toebedeeld en Wajdi zorgt voor omkadering met klaterende pianoklanken. De alternate take is niet zo verschillend van de eerste versie en lijkt ons wat overbodig. Maar dat gevoel krijgen we wel vaker bij alternatieve versies van dezelfde nummers. Die alternate takes zijn een eigenaardigheidje uit de jazzgeschiedenis waarbij muzikanten hun alternatieve improvisaties graag eens in de verf zetten en soms wel drie of vier verschillende versies op één plaat lieten persen. Iets voor de kenners, minder boeiend voor de occasionele luisteraar evenwel.
Boeiender zijn de ‘nieuwe’ versies van Inel Blues en Mhamdeya en het ontstaan ervan. Het Wajdi Riahi Trio stond de laatste jaren vaak op een podium en zoals dat gaat met deels geïmproviseerde muziek, evolueerden de nummers langzaam maar zeker tot enkel de melodie nog hetzelfde bleef als op de oorspronkelijke opname. Dat, voorlopige, eindpunt hoor je op dit album. Klinken ze ‘beter’ dan het origineel? Neen, maar dat was ook niet de bedoeling vermoeden we. Ze klinken vooral anders, energieker, opener, frisser. Een fijne toevoeging aan het repertoire van het trio.
Wajdi Riahi speelt een aantal concerten in het kader van zijn residentie bij Flagey (Brussel):
16/01 – Riahi, Blake, Jukič & Sumbry
18/01 – Solo
21/01 – Wajdi Riahi Trio Brass & Bow
