Vijf Gentse ratten, vijf tracks, slechts één ep. De Gentse postpunkband The Rats doet niet aan religie en nog minder aan bijgeloof, want vrijdag de dertiende klonk nooit eerder zo straf als vandaag, de geboortedag van hun debuutep Disco To Disco.
Ze veroverden donkere harten op hun eigenwijze noisy manier tijdens de halve finale van Humo’s Rock Rally 2024. Ze surften op de golven van hun dansende publiek op de vele podia (Botanique, Vooruit, Boomtown, Zeverrock, Crammerock…) die ze plat speelden de voorbije maanden, waarna ze de Hightime Studio van Thomas Valkiers introkken om hun ep in te blikken.
Inspiratie vonden ze bij de wildere, forsere grondleggers binnen het genre, zoals Gang Of Four, Wire en PiL, maar worden met hun eigen grimmige sound ook vooral geapprecieerd door al wie bands als bijvoorbeeld IDLES, Shame en Italia 90 tot hun idolen rekenen.
Emile Dekeyser (zang), Gilles Menu (gitaar), Sander Dewispelaere (gitaar), Michiel Van Maele (bas) en Gilles Dierickx (drums) lieten de nummers vooraf al druppelsgewijs op ons los, maar wij gingen ze live al gulzig opsouperen. Maar binnenkort draaien we deze ratten dus gewoon op vinyl onze living binnen.
De titeltrack Disco To Disco danst glamoureus in de smerige ondergrond van postpunkscene. De gitaren klinken snerpend doorheen een slepend ritme, waaraan meer en meer laagjes worden toegevoegd, tot er zich een weerbarstig explosieve track ontpopt.
Geen country in Last Chance Saloon, maar drums wilder dan eender welk hoefgetrappel. Zelfverzekerd en grimmig klinkt de nonchalance van The Rats doorheen deze bittere postpunktrack.
Een rollende baslijn opent Disconnected, waartegen de gitaar groovy aanschuurt. De opgejutte zang hult het nummer in een aangename nervositeit.
Old Flames is dé track die hun publiek op optredens in vlam zet. De gitaarriffs worden steevast meegebruld – alsof ze een frontman op zichzelf zouden vervangen – en dit nummer wordt daardoor vergeleken met een ‘football chant’. Maar er zit meer achter. Dat catchy synthlijntje bijvoorbeeld. Bovendien doen die ronkende baslijn en die groovy, uptempo ritmes zelfs de oudste vlammen opflakkeren.
Eerder traag en slepend opent Rat’s Alley, met een diep trillende bas en een knappe gitaarlijn in de hoofdrol, waarrond Emile volkse zang drapeert.
Deze vijf tracks staan op de a-kant van het plaatje. Op de b-kant prijken nog twee bonusnummers die ze in 2023 al uitbrachten als single: hun zelfverzekerde debuutsingle Machinery en het rauw bevrijdende Blank Verse.
“This will be our year / thank you for your services / we will be taking over from here!”, klonk het vorig jaar al in Machinery. Wel, het mag dan al sinds 2021 geleden zijn dat het ‘jaar van de rat’ gevierd werd, The Rats vieren het al een heel jaar lang! En volgens ons trekt zich dat met deze ep beslist voort.
Disco To Disco is digitaal en op 12” vinyl uitgebracht. The Rats stellen hem op 2 oktober live voor in De Charlatan in Gent. Feverchild, een post-hardcore/emo-band die momenteel Europa rond tourt, verzorgt het voorprogramma. Daarnaast zijn The Rats in oktober ook te zien op Left of the Dial, het jaarlijks internationaal showcasefestival in Rotterdam.
Instagram / Facebook / Bandcamp / VI.BE / TikTok / Spotify
