De Brusselse darkwaveband Sorrow’s Sanctum levert met Nocturnal Serenades een debuut dat staat als een grafsteen. Tien nummers hermetisch aandoende gothic rock op het album. Tien maal gebracht in een uiterst dansbare cadans. Gitaarpatronen als slagen van een zeis, hoge baslijnen, een strak geprogrammeerde drumcomputer en dramatische vocals op bariton-niveau vormen het fundament van de plaat waarop geen enkel element van de gekende stijlfiguur uit de weg wordt gegaan.
Sorrow’s Sanctum manifesteert zich op Nocturnal Serenades als het Belgische equivalent van inktzwarte bands als Project Pitchfork of Blutengel. Net als bij de Duitse grote voorbeelden is alles is tot in de puntjes afgewerkt, in de spiegelgladde productie werd geen detail over het hoofd gezien. Maar die ijzingwekkende perfectioneringsdrang heeft ook een keerzijde; de gepolijste nummers vloeien zo naadloos in elkaar over dat onderlinge inwisselbaarheid meer dan eens keihard de kop opsteekt.
Nocturnal Serenades is gefundenes fressen voor de (klein)kinderen van Andrew Eldritch en de liefhebbers van de betere vampieren-disco. Een even duister als perfect afgewerkt, dansbaar debuut. Wat meer durf, versta: meer buiten de lijntjes van de niche kleuren; had de zaak waarschijnlijk een stuk interessanter gemaakt. Te beluisteren, bij voorkeur bij nacht en ander ontij, op Bandcamp.
