Sinds 2010 maakt singer-songwriter Steven Bossuyt muziek onder de naam Sherman. Hij brengt nummers in pure singer-songwriter traditie maar wel met een hoekje af. Ogenschijnlijk frivole deuntjes verbergen onder de oppervlakte een pak levenservaring. Op deze nieuwe plaat verwerkt hij zijn creatieve introspectie. Met de titel van de plaat vat hij zijn zoektocht als artiest mooi samen, na al die jaren aan de weg te timmeren en zich af te vragen of hij dat nog wel moet blijven doen. Moet hij niet gewoon de pagina omslaan en iets anders gaan doen of loont de volharding en zal de volhouder op een dag het succes oogsten dat hij verdient?
Persevearance of The Foolhardy is een naakte plaat, de productie is ontdaan van alle opsmuk zonder dure studio-gadgets. Het overgrote deel van het album werd opgenomen met één microfoon. Voor een aantal songs riep hij de hulp in van David Demeyere op drums en Tom Coghe voor de mix. Ze voegde wat extra kleur toe, een viool hier, wat drums daar, laagjes die het geheel wat dynamiek en extra “grain” geven.
Het is een hele pure plaat geworden die uitblinkt in de eenvoud. Met tien prachtige popsongs pakt Sherman ons volledig in. Ook al is het opnameproces heel somber gehouden toch worden overal mooie ingetogen arrangementen gebruikt die elk nummer mooi opvullen zonder te overdonderen. Die aanpak van “less is more” werkt prima voor Sherman, hij laat de knappe nummers spreken met zijn mooie warme stem en zijn gitaar.
Of het album een succes zal worden kunnen we onmogelijk zeggen maar Sherman mag enorm trots zijn op deze pure popplaat. Elke song klinkt perfect zoals ie is en raakt in al zijn puurheid. We kunnen met zekerheid zeggen dat Perseverance of The Foolhardy het strafste is wat Sherman ooit uitgebracht heeft. Het album ligt in de lijn van songschrijvers als Novastar en Crowded House, artiesten die ook weten wat een perfecte song is.
Op 8 december stelt Sherman deze plaat voor in Café Charlatan in Gent.
