Vanaf de eerste seconden grijpt Headrush je bij het nekvel, het mes op de keel met onder andere maar vooral vlijmscherpe, moderne hardcore. Netjes onder elkaar gezet met allerlei soorten rock, metal, pop en een dotje mathcore.
Opener Tenderizer komt op Terroriaanse wijze uit de boxen gevlamd en opvolger Decompose gaat zowat op hetzelfde elan verder. Dit is maar één van de vele vergelijkingen die we zo direct naar boven kunnen halen. The Dillinger Escape Plan en Botch zijn ook zo’n muzikale beesten die vrijwel meteen in ons opkomen bij het beluisteren van deze tweede Rotzak full-lenght.
Stukjes STAKE (Number Eight) ontwaren we ook wel en de kameleoneigenschappen van een band als Poison The Well zijn deze heren ook niet vreemd. Tonnen energie, agressie en geschreeuw worden afgewisseld met cleanere zang en zachte, meer melodieuzere stukken. Het typische dubbele pedalen metalcore voetenwerk niet te vergeten. We horen, godzijdank niet te vaak, ook invloeden van het zwaar overschatte Turnstile, Deftones, Linkin Park, Papa Roach en helaas ook een heel klein beetje Ramm(p)stein (Shame).
Niet dat het erg opvalt hoor, die Rammstein-link, maar de kans om de band te dissen die voor eeuwig op onze braaklijst zal prijken, laten we niet schieten. Maar inderdaad, dan zitten we bij de smaakjes-en goestinkjes-afdeling en daar wordt, zoals iedereen wel weet, al eeuwen niet over geredetwist.
Voor ons persoonlijk klinkt Rotzak als een typische Groezrock band, die perfect thuishoort op het eveneens Kempische Bearded Punk Records. Dan doelen we op het uitbrengen van moderne, veelal melodieuze punk/hardcore maar ook op het een neus hebben voor hedendaagse, kwalitatief zeer hoogstaande, hitgevoelige herrie. Voor de modale mens blijft het teringlawaai, maar voor liefhebbers van old school hardcore zal dit waarschijnlijk iets zijn dat op de radio thuishoort. En in grotere zalen want laten we wel wezen, ook al ligt dit soort van hardcore nu niet direct in onze winkel, het zit allemaal verdomd goed ineen! Dijk van een productie ook, godallemachtig, wat een geluid!
Deze release is een samenwerking met het Amerikaanse Charon Collective en dat is niet te verwonderen. Headrush klinkt onwaarschijnlijk Amerikaans en dat bedoelen we op een goede manier. Zanger Niel Hendrickx lijkt zowat alle hardere genres aan te kunnen, zelfs vleugjes Fred Durst, het lijkt wel vanzelf te gaan. Dat wordt zeer helder in Sloom, wat een mokerslag van een track! Lekker up-tempo ook, dan weer heerlijk groovend, juist onder de twee minuten en half. Zelden een zanger uit onze Belgische scene zo zijn gevarieerde stempel op het totaalgeluid weten te drukken. Dat is meestal enkel weggelegd voor de groten der aarde, maar deze mijnheer zet een ongelooflijke prestatie neer. En dat geldt eigenlijk voor alle bandleden.
Gitaren wisselen met het grootste gemak af tussen straffe riffs, heerlijke breakdowns en moshparts. Zoet harmonieus ten top, dan weer rechttoe-rechtaan, take no prisoners-hardcore, verrijkt met metalen tierelantijnen. Onze monden vallen er soms van open. Alles maar dan ook alles klopt aan deze plaat en we hopen dan ook dat het ze voor de wind zal gaan. Kan wel eens een hele grote speler worden, deze Rotzak. En uiteraard gaat, mede door de softere stukken, dit soort gepolijste maar toch harde muziek niet voor iedereen zijn, maar er gaat geen enkeling op deze aardbol rondlopen die het kunnen, het professionalisme van deze band en de topkwaliteit van deze verzameling tracks zal ontkennen. Onmogelijk.
