Nina Kortekaas is een talentrijke zangeres en multi-instrumentaliste. Naast docente piano aan het KASK is ze een veelgevraagd muzikante die we al aan het werk zagen bij onder andere Eefje De Visser, Hydrogen Sea, Admiral Freebee, An Pierlé, Portland, The Radar Station en ODIL. Nina schrijft zelf ook indrukwekkende composities die nu ook het licht mogen zien. Ze brengt ze uit onder de naam Noa Lee.
Om haar liedjes tot leven te brengen, krijgt ze ondersteuning van Sebastian Leye op gitaar, Boris Van Overschee op bas en synths en Robbe Broeckx aan de drums. Door Kortekaas’ drukke agenda moesten we een tijdje wachten op de debuutplaat maar nu is die er eindelijk.
Noa Lee trok de studio in met Pieterjan Coppejans (Eefje de Visser, Sylvie Kreusch…) die instond voor de mix en productie. Samen gingen ze op zoek naar een origineel geluid met dromerige melodieën, een atmosferisch randje en indringende teksten. In elke song wordt er een nieuw klankenpalet opgebouwd, zo krijgen we veertien unieke nummers die samen toch één mooi geheel vormen.
Het vrolijke titelnummer opent het album heel straf. De dromerige Beach House-vibe met een gedreven drum klinkt bijzonder; een interessante aanpak die zeker werkt. In het pakkende refrein vallen de drums wat stil en plooit het nummer mooi open. In het smaakvolle Bend is alles mooi in evenwicht en schijnt de zon voortdurend. In Needle is een hoofdrol weggelegd voor de analoge synths en krijgen we een beetje een krautvibe, die ook blijft hangen is het spacey Reason To Worry.
Daarna krijgen we het knap zweverig pareltje Sea waarna de kraut-vibe terug bovenkomt drijven tijdens het grootse Bleed. Money Mouth is een kort tussenstukje dat wat experimenteel aanvoelt waarna we terug die zweverige krautsound krijgen in Born. In Elephant worden de synths knap gecombineerd met gitaarklanken en krijgen we een heel warme song.
Titel Dark Jam zegt genoeg over dit korte intermezzo waarop we Afrikaanse ritmes horen in combinatie met soundscapes en een piano riedeltje. After Years klinkt in het begin als een catchy synthpop nummer maar bloeit in het refrein open naar iets intens, groots en unieks.
Bij Lights en Silver komt het dromerige kraut-randje weer om de hoek kijken maar het zijn vooral hele straffe songs die mooi opbouwen en waar heel wat in gebeurt. The Sum Of Us is de perfecte afsluiter van het album, we horen Nina op piano terwijl ze de sterren van de hemel zingt.
Wat een ongelooflijk straffe plaat is deze Airship. Buiten de korte tussenstukjes zijn alle songs zo geweldig knap opgebouwd. Alles zit juist tot in de kleinste details. Noa Lee (solo of als band) klinkt live heel straf en datzelfde geluid hebben ze op dit album mooi doorgetrokken.
Noa Lee stelt de debuutplaat voor op:
24/10 – CC, Aarschot
22/11 – Ancienne Belgique, Brussel (in het voorprogramma van Hydrogen Sea)
25/01 – Trix, Antwerpen
27/01 – HaConcerts, Gent
