De derde plaat van Lost Under Heaven (Ellery James Roberts en Ebony Hoorn) komt in eigen beheer uit, na Spiritual Songs For Lovers To Sing (2016) en Love Hates What You Become (2019) via Mute Records. De productie nam Ellery (ooit van WU LYF) volledig op zich en alles werd onder andere gefinancierd dankzij hun Patreon community.
I Surrender opent met strijkers en letterlijke overgave – geloven dat het wel goed komt. Voor de onafhankelijke artiest is doorzettingsvermogen nodig als je de last volledig op je eigen schouders neemt. Het zet de toon voor de rest van het album: tegengif voor het doemdenken waarbij het allemaal flink naar de filistijnen gaat.
In Shadowboxing liggen er innerlijke demonen op de loer. Ellery’s stem beschrijven ligt niet voor de hand en een vergelijking maken al evenmin. Maar net als bij Nick Cave, Mark Lanegan, Stuart Staples of ene David Eugene Edwards is ze zo onmiskenbaar dat je ze onmiddellijk herkent! Wat ons betreft hoort de dichter-songsmid zonder twijfel in het gezelschap van deze heren thuis.
Bij Dark Days drijft de zang van Ebony op Appalachian gothic gospel, voortgestuwd door een tribal-breakbeat. Deels onheilspellend en deels een optimistische voorbode om er aan de andere kant beter uit te komen.
Winter’s Truth begint als dialoog tussen beiden, een barokdans bij kaarslicht, maar dan slaat de droomsequentie om. We staan plots met een fakkel voor een spiegel en de haren gaan overeind staan. Een moment waarbij de volumeknop op zijn minst een kwart richting elf wordt gedraaid. De overgang naar The Return is perfect. Een emotioneel nummer is het: de vluchtende, opstandige jeugd die thuis komt en stopt met rennen.
Aan de andere kant van het vinyl wordt met Lullaby (For A New Earth) de contemplatie even verdergezet om over te gaan in Towards the One, ja onze haren staan opnieuw recht bij deze postpunk waar John Lennon mogelijk heel erg vrolijk van was geworden.
Get Spooky is een nummer waaraan een zeventienjarige Ellery begon en die nu pas afgewerkt werd. We denken dat het zo moest zijn want we kunnen het nu niet meer loskoppelen van de samenzang met Ebony. Het sluit de plaat krachtig af. Het einde is het begin. Geef deze plaat een luisterbeurt, dans en zet het retehard. Zo kunnen de buren het ook horen. De hele straat liefst…
LUH*international / BANDCAMP / INSTAGRAM
