Sinds de oprichting in 2016 timmert het uit Brighton afkomstige kwartet Italia 90, bestaande uit zanger Les Miserable, gitarist Unusual Prices, drummer J. Dangerous en bassist Bobby Portrait, gestaag aan de weg om enige bekendheid te verzamelen. Dat doet de band met het uitbrengen van wat ep’s maar blijkbaar vooral door overdonderende liveshows te spelen (hebben we van ergens gelezen).
Tijd voor een album dachten de Britten, en zo geschiedde. Ietwat oudere nummers prijken tussen een stel nieuwere exploten. Competition is een shoehazepostpunkkraker die behoort tot het oudste wat op de plaat is terug te vinden. Punk en een snauwende zanger die het midden houdt tussen John Lydon en Joe Strummer gebaad in een felle portie gothrock die een portie Killing Joke heeft opgeslorpt.
Magdalena is funky zoals The Ex dat ook zo goed kan, experimenteel en toch dansbaar rammen. New Factory klinkt als een opgefokt The Fall terwijl punkpoëzie (denk John Cooper Clarke) het mooie The MUMSNET Mambo kleurt.
Uiteraard zijn de teksten maatschappijkritisch. Dit soort muziek smeekt daar namelijk om. Niet alle nummers zijn even heftig en stoer. Funny Bones is als Sleaford Mods met muzikanten. Veel herhalende motiefjes, een vertelstem en een sfeer die ons terug katapulteert naar de jaren 1980. De uitzichtloosheid is sinds de Brexit voor veel Britten weer de trieste realiteit en Italia 90 vormt een overtuigende spreekbuis.
Golgotha kan bijna uit de koker van Mark E. Smith zijn gedropen, sarcasme incluis. De bedrieglijke speelsheid van The Stranglers is terug te horen in het snedige Tales From Beyond. De band kijkt met plezier terug naar de grootheden van vroeger en weet er uiteindelijk een opzwepende mix van te brouwen die ons heel erg bevalt.
We kenden deze band en hun ep’tjes niet maar zijn verdomde blij met dit Living Human Treasure.
