Het Italiaanse trio Human Colonies debuteerde bijna tien jaar geleden met de Chapterhouse-cover Breather waarop ze net hetzelfde klinken als hun Engelse shoegaze helden. Ondertussen vond de band haar eigen sound waarin shoegaze nog steeds één van de grootste invloeden is, maar er is ook wat dreampop, noise en garagerock ingeslopen. Na twee albums en evenveel ep’s is het nu tijd voor een nieuwe langspeler.
Met Glimpse krijgen we een indrukwekkende opener. Giuseppe Mazzoni en Sara Telesca zingen samen zeemzoet op een loeiharde wall of sound die een combinatie lijkt van Slowdive en My Bloody Valentine.
Voor het titelnummer vonden ze inspiratie bij The Jesus And Mary Chain ten tijde van Atomatic. Het nummer heeft een groove waar je onmiddellijk aan verslaafd geraakt. De single WAWWA kregen we al als voorsmaakje en daar hadden we onmiddellijk een klik mee. Dat is nu nog steeds zo maar dat geldt ook voor AIR 909 dat helaas nog geen twee minuten duurt.
Relocate heeft een slacker-vibe waarbij, op de achtergrond, de shoegaze-gitaren stevig tekeer gaan. Crushing Indigo is een gedreven dreampopsong met een op hol geslagen drummer. Quite Clean sluit plaat de plaat af en is tevens het rustigste nummer op de langspeler. Het heeft een dromerige psychedelische vibe die toch weer in de buurt komt van My Bloody Valentine.
De titel van de plaat is geïnspireerd op de traditionele Japanse kunst van het herstellen van aarden potten met gouden lak. Deze langspeler breekt nogal wat potten door zijn energie en de mooie sound. Er zullen nog heel wat potten hersteld moeten worden…
