Meestal beginnen artikels over Floris Francis Arthur met een introductie over wie de man is. In het echte leven heet hij Floris De Decker en met Cloudy-Oh, Team William,The Van Jets en Intergalactic Lovers heeft hij al heel wat muzikale watertjes doorzwommen, maar de laatste tijd voelt hij zich het meest in zijn sas met zijn soloproject dat gebracht is met zo’n mooie en kwalitatief hoogstaande nummers dat je er zeker van mag zijn dat binnenkort een voorstelling niet eens meer hoeft.
Amper een jaar geleden verscheen zijn debuut There Never Is And Never Was A Masterplan. Indiefolk zoals dat heet, maar met Little Did I Know wilde hij een andere aanpak. Geen man met akoestische gitaar, maar wel met een hele band. En of dat werkt!
Volgens een recent interview met Het Nieuwsblad kwamen de meeste songs tot stand op een rots in Tenerife. Terwijl hij daar zat, keek hij neer op de vakantiegangers die zich van ‘s morgens tot ‘s avonds in hun eigen wereldje gelukkig wanen. Mensen die wellicht nooit naar Floris Francis Arthur zullen luisteren waardoor de Gentenaar zichzelf het etiket van outsider gaf. Wat niet eens negatief hoeft te zijn, er is immers niks mee als je anders bent dan de rest.
Hoe zich dat muzikaal manifesteert? Fragiele pop waarvan je tegelijkertijd wat triest wordt, maar die je door de schoonheid ook wel gelukkig maakt. Opener It’s Love Again kun je eigenlijk minimale folk noemen, het heeft zowel de speelsheid van Jonathan Richman als het vernuft van Sufjan Stevens in zich, maar uiteindelijk klinkt het nog het meest als Floris Francis Arthur.
Een perfecte balans tussen tristesse en geluk, zeg maar wat de liefde is. Soms wordt er een versnelling hoger geschakeld zoals op What We Don’t Know waarbij je door het ontroerende kinderkoor de ogen niet droog kan houden. Het is zo’n song die je doet beseffen dat er in dit wereldse tranendal misschien nog wat hoop te vinden is.
Vaak opteert de Gentenaar voor minimale, breekbare en broze songs zoals My Friend dat we reeds een tijdje als single kennen of het al even eenvoudige, maar wondermooie Black & Blue waarin wel iets van The Beatles zit. De invloeden van de Fab Four hoor je ook wel in Waiting For America dat door zijn heerlijke bombast niet had misstaan op Sgt. Pepper’s Lonely Heartclub Band. Dat we dat schrijven? Ja, dat we dat schrijven!
Apocaholism Now – onmogelijk uit te spreken zonder dat je over je eigen tong struikelt en al even moeilijk te schrijven – klinkt nog even fantastisch als toen we het een paar maanden geleden leerden kennen. Klasse. Little Did I Know is een album dat je achterlaat met een krop in de keel en je eraan herinnert hoe mooi het leven nog wel kan zijn. Dankjewel, Floris!
Francis Floris Arthur kan je aan het werk zien op:
18/02 – Koffiebar Pauze, Aarschot (Solo)
20/02 – Release-show @ Charlatan, Gent (Band)
06/02 – Cabron, Antwerpen (Band)
13/03 – Muziekcentrum Bavegem (solo)
11/03 – RITCS café, BXL (band)
15/03 – Zappa, Oosterzele (Band)
22/03 – Aperto House, Mortsel (solo)
25/03 – RITCS café, Brussel (band)
28/03 – Café De Goudmijn, Wetteren (solo)
05/04 – Gonzo, Ninove (Solo)
17/05 – VONK, Kluisbergen (solo)
03/06 – Centrale, Gent (band)
Facebook – Instagram – Spotify
