De Mechelse electropionier weet steeds een heel eigen concept neer te zetten, met even veel aandacht voor sound, inhoud als visuals. Enzo Kreft nam ons met zijn elektrocreaties al ettelijke jaren mee op reis. Deze keer reizen we met hem langs de menselijke ervaringen in tijden van oorlog en crisis.
Het naderende onheil wordt meteen duidelijk in de instrumentale intro Here Come The Birds Of Prey, dat verwijst naar het begin van een oorlog. Innemend duistere soundscapes, met wat drone-elementen in verwerkt nemen ons mee in een donkere geluidstijd.
Standing On The Soil Of Another reflecteert op de zinloosheid van oorlog en de gevolgen van het binnenvallen en bezetten van vreemde landen. Reflecterende synthscapes, aangedreven door het ritme kaderen de tekst die benadrukt dat ware bevrijding niet kan worden bereikt met geweld en dat een poging daartoe alleen maar meer schade veroorzaakt.
In de jaren 50 was er een Amerikaanse tekenfilm over Bert de schildpad. Bert gaf in die animatie instructies voor kinderen, want hij wist wat hij moest doen in geval van een explosie. Hij moedigt kinderen aan zijn voorbeeld te volgen, zich te bukken en dekking te zoeken in geval van een aanval. De tekst van Duck And Cover is op een Enzo Kreft-manier herschreven, met de ironische suggestie dat een nucleaire explosie “fun” kan zijn. De snelle spoken vocals doen ons toch vooral de gejaagdheid en angst inbeelden die oorlogskinderen moeten ervaren.
Blood Diamonds is één van de singles die we vooraf al te horen kregen. Het grimmige sfeertje dat we vaak te horen krijgen in Enzo’s nummers, ruilde hij in voor lichtere speelsheid. Want wie speelt er nu niet graag met steentjes?
“Diamonds, diamonds, never get lost.”
Nee, stop. Zo’n rooskleurige nummers schrijft deze electropionier niet. Hij heeft het uiteraard over die glimmende steentjes waar bloed aan kleeft. Het nummer bekritiseert het gebruik van diamanten om oorlogen te financieren en wapens te kopen en portretteert de duistere kant van de diamantindustrie. Diamanten, ooit een symbool van liefde en schoonheid, worden gebruikt om geweld aan te wakkeren.
No To These Atrocities is een protestsong tegen oorlog, dat rouwt om het verlies van onschuldige levens en oproept actie te ondernemen tegen oorlog.
Ondanks alle beladen en kritisch geladen boodschappen tegen al dat oorlogsgeweld, horen we in Turn The Tide een boodschap van empowerment over en inspireert om nooit op te geven. Een tragere track, die zwaar beladen is met een vleugje theatrale, ingebeelde hoop. Beide nummers dienen als herinnering aan de kracht van individuen om een verschil te maken.
De ontberingen waarmee vluchtelingen te maken krijgen, worden verklankt in A Refugee Song. Desondanks een uptempo, hoopvol klinkende track vol prikkelende synths.
Met meer krautrockinvloeden, klinkt War Winter poëtisch, terwijl de titel niets dan kille hardheid doet vermoeden. Een somber sonische schets van de harde realiteit voor soldaten die door een desolaat en bevroren landschap sjokken.
Met pulserende beats krijgt de angst een geluid. On The Run Looking For Shelter beschrijft de urgentie van het zoeken naar een veilige plek te midden van de chaos. De tekst creëert een levendig beeld van de protagonist die rent voor zijn leven en kogels en bommen ontwijkt.
The Last Stand is een (op een sample na) instrumentale elektrotrack die eer betuigt aan de moed en opoffering van soldaten. Een mooi, zacht nummer. Zalvend en troostend tussen de grimmigheid.
Ook het uptempo electro-/newwavenummer There Is No Tomorrow kregen we al als voorsmaakje van Shelter te horen. Het moedigt luisteraars aan om in het huidige moment te leven en het leven te omarmen, aangezien de toekomst onzeker is. De tekst suggereert dat we moeten dansen en vieren alsof er geen morgen is, omdat die er misschien niet zal zijn. “Live like there’s no tomorrow.” Dat hoorden we al meerdere keren en tóch voor de meesten onder ons nog steeds een echte opdracht… hoewel dansen op dit nummer geen probleem is, met de pittige newwaveritmes en zwevende synthlijn.
Het instrumentale 100 Seconds To Midnight, waarin je letterlijk 100 seconden lang de klok hoort tikken, sluit het album af. Het punt van vernietiging en het einde van de wereld.
We hoorden ook op dit album de typisch herkenbare Enzo-Kreft-stempel die op al zijn producties stevig gedrukt staat. Deze keer werden we echter vooral bij ons nekvel gegrepen door de instrumentale nummers, die de boodschap van alle gezongen nummers perfect wisten te vatten in hun geluid, zonder dat er maar één woord nodig was.
Shelter is digitaal of voor €12 (excl. verzendingskosten) op cd verkrijgbaar, via de Blogspot of een bericht via Facebook aan Enzo.
Facebook / Instagram / Bandcamp
