Tatsu Mikami is sinds de oprichting van Church Of Misery in Tokio de onvolprezen leider van de band, de schrijver van de teksten en een meester in het opstapelen van fenomenale riffs die de nalatenschap van Black Sabbath in ere houden.
Met zijn band steekt hij de oervaders van de doom en heavy metal naar de kroon. De brave stoner vindt de Japanner maar niks, dus besloot hij om van bij de start het macabere, het bedreigende op te zoeken met zijn teksten, en welk soort mensen kan hij daarvoor beter als onderwerp nemen dan seriemoordenaars wiens daden uitgebreid zijn gedocumenteerd.
Born Under A Mad Sign is de opvolger van And Then There Were None …, uit 2016 alweer. De band toerde en bleef toeren tot de pandemie toesloeg die ervoor zorgde dat Tatsu zijn job verloor toen het bedrijf waar hij voor werkte, failliet ging. Tijd zat om aan nieuwe nummers te werken die zoals gewoonlijk baden in een overdaad aan riffs.
Doordat hij heel wat meer tijd had dan gebruikelijk kon hij de nummers tot in de puntjes voorbereiden en afwerken en dat is er aan te horen. De band klonk niet eerder zo strak en vindingrijk, heavy in geluid en woord.
Eer betoont de band deze keer aan onder meer John Allen Muhammad (Beltway Sniper), de man die verantwoordelijk is voor een aantal schietincidenten in Washington DC waarbij hij tien slachtoffers maakte, naast nog enkele zwaargewonden. De Slachter van Hannover (Fritz Haarman) prijkt op de albumcover, terwijl onder meer verkrachter en seriemoordenaar Randy Kraft en Waco cultleider David Koresh in de Church Of Misery-galerij worden bijgezet.
Waar de meeste van hun platen al eens een zwak moment hadden, is dat bij deze vijftig minuten loodzware trip niet het geval. Elke band beweert steevast dat de nieuwste plaat hun beste is. Deze keer hebben ze overschot van gelijk.
