Hoort wie tikt daar zachtjes tegen het raam? Het is de elektronische drum van Bandler Ching die in You Call It om onze aandacht vraagt. Niet dat het de eerste keer is dat wij dit jolige viertal te horen krijgen. We waren erbij in Gent tijdens de tweede corona editie van Jazz in’t Park van 2021 toen ze hun debuut ep Sub Surface kwamen voorstellen. Hoe profetisch waren onze woorden toen we stelden dat we nog van deze band zouden horen? Serieus profetisch want ziedaar hun eerste heuse album Coaxial is een feit.
Bandler Ching dat zijn nog steeds chef blazer Ambroos De Schepper (sax), toetsenist en specialist azertyklavierwerke(n) Alan Van Rompuy, ECHT!-mens en bassist Federico Pecoraro en drummer Olivier Penu die in zijn vrije tijd ook al eens de vellen martelt bij de Tuareg rockband Kel Assouf. Vier individuen met vier verschillende muzikale achtergronden die versmelten ergens op het snijvlak tussen trap, hiphop, slam poetry, funk en jazz.
Bandler Ching is niet bang van elektronica, overstuurde bassen en drums en een flinke stomp in de maag af en toe. Exemplarisch voor wat dat muzikaal allemaal kan betekenen is het magistrale RoodGroen waarin Vieze Meisje (Maya Mertens) een glansrol krijgt toebedeeld. “Dat moet live nogal wat geven”, dachten we terwijl onze Britse langhaar zich op een fleecedekentje naast ons in de zetel kwam neervlijen. Ja zo burgerlijk gaat het er soms aan toe in de malle wereld der muziekzines.
Maar terug naar Coaxial, in negen nummers gaan we op reis doorheen de muzikale wereld van elk van de bandleden. Alle nummers het gevolg van uit de hand gelopen improvisatiesessies trouwens. De ene keer zweven we door het zwerk met spacey geluiden en een technobeat (Delice), de andere keer bouwt de band een wat bizarre wereld op wat we nog het beste een eighties ritmebox drum kunnen noemen om vervolgens in STUFF. vaarwater te belanden (Awpril). Of wat te denken van Dag Na Naamdag dat allerlei warme, romantische gevoelens opwekt bij ondergetekende. In Smooch stuwen ze ons richting dansvloer terwijl we in You Have Got Me dan weer wat aan Nordmanns In Velvet moeten denken. Om maar te zeggen dat het nooit saai is in de wereld van Bandler Ching!
Coaxial is verschenen op het Sdban Ultra label, het mooie artwork ontsproot aan het brein van Raimund Wong die dan weer gebruik maakte van beelden van Chloé Savard aka Tardibabe.
