Na het album Song Of The Lark And Other Far Memories en de cover ep Aisles vond Angel Olsen het tijd om terug te keren naar de essentie van haar muziek. Ze klopte aan bij singer-songwriter en producer Jonathan Wilson om samen het album Big Time te maken. Op die plaat stapt Olsen van het dreampop pad en pakt ze uit met tien americana pareltjes vol ingetogen arrangementen. Voor Angel vormde die plaat zo’n bevrijding dat ze nu een tweede ep maakte met Wilson.
Op Forever Means pakt Olsen uit met vier ingetogen tracks waarop ze nog puurder klinkt dan op het album.
Nothing’s Free is een mooie, warme compositie die vooral gedragen wordt door de piano en waarin de sax en de drums het geheel subtiel aanvullen. Forever Means zou zeker niet misstaan op de soundtrack van Twin Peaks. Het nummer ademt romantisch mysterie en ligt wat in de lijn van Portishead en Julee Cruise. Al laat Angel zich enkel begeleiden door warme gitaarklanken, toch zegt het nummer zoveel in zijn puurheid.
Met Time Bandits komt Olsen dicht in de buurt van een fragiele Mazzy Star compositie. Er wordt afgesloten met Holding On dat volledig anders klinkt dan de vorige drie tracks. Hier klinkt Olsen alsof ze furieus is, wat nog meer in de verf wordt gezet door de gitaar en de orkestrale arrangementen die het nummer af en toe meer kracht geven.
Oké, vier songs is niet echt veel voor een ep, maar het zijn wel vier straffe composities. De nummers vormen een perfecte aanvulling op haar vorige album, ook al klinkt dit nog intenser.
