Home ReviewsAlbum Reviews ANEMIC CINEMA – Iconoclast (Ramble Records)

ANEMIC CINEMA – Iconoclast (Ramble Records)

by Björn Comhaire

Voor zij die niet goed opgelet hebben tijdens de vorige les nog even herhalen wie of wat Anemic Cinema nu weer was.
Vier manspersonen aangevoerd door Artan Buleshkaj. Voor gitarist Buleshkaj mag het er wat steviger aan toe gaan en hij laat zich graag inspireren door zware metalen. Naast/achter/voor hem staan saxofonisten Rob Banken en Steven Delannoye en drummer Matthias De Waele. Een schoon gezelschap muzikanten die diep in de Belgische jazz geworteld zijn en voor wie het al eens mag schuren.

En schuren doet het zeker op Iconoclast. Opener Oneirophrenia (een term uit de psychologie die verwijst naar een dromerige geestestoestand die wel wat weg heeft van schizofrenie) doet zijn naam eer aan. Wisselende ritmes, vervormde, drammerige gitaar en de saxofoons die stevig in dialoog gaan. Twee stemmen in je hoofd die om aandacht schreeuwen. Nu eens gelijklopend dan weer kibbelend.

Drie hoofdstukken Iconoclast volgen. De term iconoclast verwijst naar een persoon die ingaat tegen de heersende overtuigingen en instituten. In deel één lopen we allemaal mooi mee in de rij, van weerstand of rebellie is nauwelijks nog sprake. Dat verandert in deel twee waarin we, zeker in de gitaarlijn van Buleshkaj invloeden van progrock bands als Porcupine Tree horen. Startend en stoppend, hortend en stotend ploegt de band zich voort, tegen de stroom in.

Ook tijdens Business In The Front, Party In The Back, interludium In Silico en Tesselate gaat het viertal stevig tekeer. De verwijzing naar metal muziek horen we vooral in de gitaarpartij terwijl de saxofoons soms wat neigen naar freejazz maar dan zonder bloedende trommelvliezen. Tegendraadsheid lijkt wel een beetje de drijfveer van de band in die nummers. Gelukkig houdt De Waele de troepen min of meer in het gelid voordat het allemaal te veel uit de hand loopt.

Tijdens afsluiter 108 schakelt de band over op zondagse modus. Buleshkaj zet het distortion pedaal uit en kwijt zich op akoestische wijze van zijn taak. Warm, harmonieus en zelf een vleugje romantisch worden we gesust.

Dat het allemaal wel goed komt.

FacebookInstagram

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More