Een zalige winterzon en een gezellige bruine kroeg waren onlangs de ideale ingrediënten voor de cd-voorstelling van het Hasselts project 35H van Sam Schellingen. Sam is al jarenlang een vaste, warme waarde in de Hasseltse muziekscene zowel als geluidstechnicus als toetsenist bij O Veux.
Met hulp van een resem oude en jonge rotten schreef hij afgelopen jaar het album Portalis. Zowel gitarist Alain Terwingen, bassist Serge Hauglustaine als drummer Arn Bollen lieten hun zaadjes achter om tot een avontuurlijke trip-in-space te belanden. Deze laatste is ook verantwoordelijk voor de warme en mooie grafische artwork in de videoclip van The Moon, My Love, waarin we worden meegenomen op een spacetrein, vergezeld door de zoete stem van Sabina Toll. We horen hier de laidback Franse stijl terug van Air en Jean-Michel Jarre.
We merken uit ons gesprek met Sam een open mindset en passie voor elektronische spielerei, waarbij diverse invloeden naar boven komen zoals de Berlijnperiode van David Bowie, maar ook de vroege drum-‘n-bass geluiden. Dit zaadje is nog maar pas ontkiemt en er wordt al gewerkt aan een nieuw album. Een uitdaging die de andere bandleden en de jonge jazz-zangeres Anke Thomassen maar al te graag willen aangaan.
Bij thuiskomst namen we de tijd om de 14 songs te beluisteren en werden we meteen aangenaam verrast bij openingsnummer Better Life. We horen groovy, tegendraadse beats met leuke wendingen en electro-punky spielerei zoals Acid Pauli’s project Console.
Collapse benadrukt met zijn spacey 80’s synths en het eerder kil steeldrumgeluid de donkere kanten van het leven, terwijl de opzwepende electro-disco op Feel The Sun ons met zijn vette drumgroove aan de Deutsche gründlichkeit van DAF doet denken.
Industriële new wave wordt op Snuff afgewisseld met een dromerige zang zoekend naar een uitweg en verder brengt het vrolijke, doch mysterieuze Caretaker ons naar een heerlijke mathrock climax.
Op Time’s Crawling wordt de melancholisch songwriterkaart uitgespeeld die warm en filmisch klinkt. Ook bij het grappige begin van Heartbeat Of A Cowgirl neemt een eenzame cowboy ons mee door een desolate steppe vol grillige landschappen en dorstige paden.
De diversiteit aan invloeden wordt zonder twijfel op dit album meermaals gestaafd, gaande van de overstuurde electrosounds met een strak drum-‘n-bass ritme op Doors In Germany en de oosterse mantra’s op Ozymandias’ Command.
Postlude kondigt de thuiskomst aan van deze muzikale reis en klokt ietwat jammer al na drie minuten af. Wij zijn in ieder geval veilig en voldaan geland uit dit verrassend avontuur.
