Naar aanleiding van de Week van de Belgische Muziek vroeg Radio 1 aan verschillende Belgische artiesten om een hommage te brengen aan hun favoriete Belgische artiest. Voor alle duidelijkheid op dit album vind je geen covers, de artiesten maakten elk een gloednieuwe song over hun favoriete artiest uit de Belpop geschiedenis.
Sam Bettens bijt de spits af met een muzikale hommage aan zijn broer en bandlid Gert Bettens. Brother is een dromerig pareltje geworden waar je het geweldige songschrijver talent in hoort van de familie Bettens. Aangezien Naima Joris in Frankrijk werd opgevoed, schreef ze het Franstalig nummer Chansonnier voor haar helden Stromae en Jacques Brel. Deze song van Joris is weer een knappe, duistere, mysterieuze compositie die heel diep raakt.
Kommil Foo eert de onlangs overleden singer-songwriter Kris De Bruyne met het nummer De Tijd Dringt. Een dag nadat de broers Walschaerts dit breekbare lied opnamen voor hun held, overleed hij. Het is dan ook een toepasselijk afscheidslied. Stef Kamil Carlens koos ervoor een hommage te maken aan Lio, tevens ook een ode aan de zorgeloosheid die je soms kan vinden in een song. Er werd voor gekozen om zowel de radioversie van bijna vier minuten die More Sex Baby, The Afternoon heet, op de plaat te zetten als ook de lange versie van tien minuten die de titel More Sex Baby, The Night meekreeg. Het nummer ademt pure seks en we horen er een combinatie in van Prince, Serge Gainsbourg en Marvin Gaye. De lange versie maakt het meest indruk.
Marble Sounds brengt een hommage aan Daan met The Sound Of Boots. Niet alleen in de titel hoor je de invloed van Daan, ook in het nummer zelf. Want Marble Sounds maakte een typische Daan-song, wat zeker goed gelukt is. Van Tsar B krijg we iets iets heel anders. Ze brengt een ode aan Millionaire frontman Tim Vanhamel. Ze wou een antwoord geven op zijn nummer Until I Find You en deed dat op haar eigen sensuele manier met het nummer Now You Found Me.
Aangezien Jean-Marie Aersts knappe dingen deed met My Heroics van Absynthe Minded kozen Bert Ostyn en co ervoor om een ode te schrijven aan de bekende gitarist/producer. De band nam de bluesy song YEP! op voor hun held. De hoofdrol in dit nummer gaat vreemd genoeg naar de mondharmonica, terwijl we bij een hommage voor JMX zouden denken aan een stevig gitaar nummer.
Belpop Helden is een knappe, originele verzamelaar geworden. Helaas ontbreekt Meskerem Mees’ ode aan Django Reinhardt op dit album. Die konden we op de radio wel horen en was best heel uniek. Hopelijk krijgen we haar hommage snel ergens anders te horen.
