“Een dag zonder muziek is alsof…”, laat maar zitten! We hebben geen idee hoe dat moet voelen. Bij deze de portie Uitheems Geduister van deze week, met nieuws van Rosetta Stone, Whispers In The Shadow, The Psychedelic Furs, wat knappe, nieuwe Britse hardcoremetal van Infraction (jaja, het blijft er tussen sluipen), Unhappybirthday, DIAF, Slow Danse With The Dead, Die Krupps & Ross The Boss, Die Traurigen, Mortal Boy, The Voodoo Spells, Mike York & Rëverend Gonz & Aeleth Kaven, Vazum, Retaliate Of Anger, Dissonance (Cat Hall) en reviews van Provision en The Noise In Silence.
ROSETTA STONE
Hij mag wel een gothic mastermind genoemd worden, want Porl King keert terug met een knap nieuw album van de Britse gothrockband Rosetta Stone. Genieten van de oude drummachinestijl, terwijl de tracks fris klinken!
Het album Cryptology is digitaal verkrijgbaar, maar ook op cd en op zwarte of paarse vinyl bij het label Cleapatra Records. Later dit jaar verschijnt er ook een Rosetta Stone Box Set.
WHISPERS IN THE SHADOW
Deze dagen kan nostalgie al wel eens toeslaan en Whispers In The Shadow geeft ons alvast een duwtje in de goeie richting met hun nieuwe single. Forever 1985 is de eerste single die we te horen krijgen van hun nieuwe album Yesterday Is Forever . “Fear not for the future, weep not for the past” (Percy Byshee Shelley). Het is een track, als waarschuwing, gericht tegen elke vorm van ongezonde liefde voor het verleden en uit de hand gelopen nostalgie. Het is een spiegel die Ashley Dayour, Martin Gutmann, Sebastian Adam en Lazy Schulz Alexander Kühmayer ons voor houdt en uitnodigt om in te kijken.
“A better scene. A better sound. A truer, a darker underground. You are forever lost in never. Forever 1985. Forever lost in never. Have you ever felt more alive? Forever lost in never. Forever 1985. Hammer nostalgia hits you hard. Driving your senses apart.”
Een track met darkwave-elementen en een rebelse Bowie in gedachten. We moeten met niet veel meer woorden uitleggen dat dit heerlijk klinkt.
Het album Yesterday Is Forever verschijnt op 6/11 bij het label Solar Lodge en kan je nu al voorbestellen.
THE PSYCHEDELIC FURS
Na 29 jaar zetten The Psychedelic Furs zichzelf weer op de kaart met hun nieuwe album Made Of Rain. En de band liet zich niet vastlopen in die tijd, want ze klinken geheroriënteerd en verjongd, ook al zijn we bijna 3 decennia verwijderd van hun laatste release.
“I’m really making records for those people who come down and see us. Myself first, but I do think of myself performing them when we’re writing them and working on them, and I would hope that the people that come down and see our shows will enjoy them. And that’s about as far as it goes. We’d be foolish to be writing songs to try and get on pop radio, at this point. That’s not going to happen”, laat frontman Richard Butler weten. Maar toch zien we het album fijn in heel wat internationale hitlijsten opduiken.
De bandleden hebben zich ondertussen op verschillende locaties in Amerika gesetteld, maar toch liep de samenwerking bijzonder vlot:
“It’s interesting how it worked. The members of the band would send me ideas, and I’d work from those. Rich Good lives up in the desert in California somewhere. Tim, my brother, is in Kentucky. Mark is in Chicago. And Paul Garisto is in Baltimore. They’d send me ideas. I’d sit down, and with some ideas nothing would come to me. With other ideas, I’d come up with a melody pretty quickly, and I’d write lyrics and send it back. And then back and forth it went.”
INFRACTION
Scherpsnerende gitaren en retestrakke drums… we krijgen het allemaal van de nieuwe hardcoreband Infraction uit Londen (UK). Het is geen onervaren bandje, want de leden deden hun ervaring op bij o.a. Proven, Hellbent Diehard, Idle Hands en Protect Ya Neck. Om alle oververhitte gevoelens, alle agressiviteit of negatieve gedachten uit je lijf te krijgen, krijgen we met hun debuutep een brutaal bommetje te horen, waarop 4 tracks staan te blinken. Merk ook het ongelofelijk knappe artwork van Mark Hiblen op. Een debuut dat hier meteen besteld werd!
UNHAPPYBIRTHDAY
Een prachtig nummer kregen we van de Duitse band Unhappybirthay. Daniel, Tobi en Diana uit Hamburg laten met Margo opnieuw 100% horen waar ze voor gaan: muziek maken die als licht op parelmoer valt, als een voorbijgaande herinnering aan een vochtige, warme huid. Verderlichte synthpop, die best optimistisch klinkt, ware het niet dat daar in alle soberheid melancholische vocals op gedropt werden.
Margo is één van de track van het nieuwe album Mondchateau van Unhappybirthday, dat op 4/9 verschijnt bij Tapete Records.
DIAF
DIAF uit Neder-Beieren (DE) laat zijn eerste single Nacht nu al wereldwijd bij heel wat luisteraars klinken. Men positioneert DIAF ergens tussen She Past Away en Falco, hoewel hij voor ons veel meer recht-door-zee en minder elegant klinkt dan She Past Away… Tussen darkwave en neo-folk zingt hij in het Neder-Beiers. Zijn debuutalbum Weida, kan je bestellen via het label Young And Cold Records of via Bandcamp, digitaal of op zwart/rode vinyl.
SLOW DANSE WITH THE DEAD
Het Mexicaanse darkwaveproject van Johnny Ray M Slow Danse With The Dead laat met zijn nieuwe single alweer een ijskoude track horen. I Look Like Death is net zoals de vorige single He Speaks Too Much instrumentaal minimalistisch opgebouwd, maar even begeesterend mystiek, met diepduistere vocals.
DIE KRUPPS & ROSS THE BOSS
‘Whatever happened to…’ In tijden dat de echte helden zich in de medische wereld vertoeven, was het onder andere Stranglers-toetsenist Dave Greenfield die eerder dit jaar overleed aan COVID-19. Als eerbetoon aan hem en de Britse punkrockband The Stranglers, hebben Die Krupps en Ross The Boss een gloednieuwe versie opgenomen van The Stranglers-hit No More Heroes.
Een nummer dat oorspronkelijk werd uitgebracht in 1977 als single van het gelijknamige album. Het is een van de meest succesvolle singles van de band en verwijst tekstueel naar verschillende historische figuren, waaronder Elmyr de Hory, Leon Trotsky, Lenny Bruce, William Shakespeare en het fictieve personage Sancho Panza.
De cover bulkt van metal en electropunk, met grimmige, maar evengoed gelaten zanglijnen, indrukwekkend stomende gitaren, stevige drums en een portie eclectische partijen. Alles waar Die Krupps en gitarist Ross The Boss voor staan, maar toch een vreemde cover op zich.
DIE TRAURIGEN
Een knap treurige postpunksound uit Texas krijgen we met het nieuwe nummer No Escape van Die Traurigen. Een soloproject van een eenzame Amerikaan, want veel meer vinden we niet terug over dit project.
“Open the eye. Seeing prism. Prison of my mind I want to escape. Bars made of fears. There nothing I can do. Trapped by my mind. Damned for all time…” Zo klinkt gevangenschap in het eigen hoofd: somber, ontdaan van alle overbodige gedachten. Eng en beklemmend. Een knappe track, met heel wat elementen die recht uit het bos van The Cure zouden kunnen komen.
MORTAL BOY
Nog zo’n hoopje treurigheid vervat in een knappe sound, krijgen we van Mortal Boy. Duckie, Cybil, Chloe uit L.A. (USA) brengen met hun nieuwe single Dies Irae een goth-, darkwavesound, waarin de vocals dreigend gedreven klinken en in een intermezzo ook een (overdreven?) grafstem laten horen. Los daarvan genieten we wel van de ritmiek tussen de zwevende synths Om langzaam te verdrinken in geluiden van geliefden uit het verleden, het heden en de toekomst… een donkere romanticus!
THE VOODOO SPELLS
Iets heviger in een riot-sfeertje, klinkt er een nieuw geluid uit Istanbul (TU), waar The Voodoo Spells een uitbundig rebelse sound laat horen in hun zelfgetitelde (we vermoeden eerste) track. Garage deathrock, die wars en nerveus ingaat tegen wat we vaak bevooroordelend associëren met de Turkse cultuur.
“And his eyes, they just tell him lies. And their lies, land of lullabies. Criticized, non-compromise”, horen we schreeuwend. Want The Voodoo Spells is niet de eerste band die bewijst dat je – zelfs zonder te kunnen zingen – toch iets betekenisvols kan laten horen.
MIKE YORK & RËVEREND GONZ & AELETH KAVEN
De lockdown laat zeker zijn sporen achter. Ook bij Mike York, laat hij zelf weten. En het is nog lang niet over. Toch klinkt de man die we kennen van 16 jaar bij Kalt, positief, want hij zegt nog nooit zo’n creatieve periode gehad te hebben als de afgelopen maanden. Sinds februari is hij begonnen aan 13 nummers. Eentje daarvan kregen we onlangs te horen. Voor Be Ashamed ging hij opnieuw samenwerken met muzikale vriend Rëverend Gonz, wat voor beiden erg vertrouwd aanvoelde. Maar ook Aeleth Kaven van La Scaltra kan je horen!
Aan het einde van het jaar zou er dus een nieuw album volgen. Een 12” vinyl, incl. cd en eventueel weer een losse cd. Be Ashamed krijgen we alvast helemaal gratis cadeau!
VAZUM
Vazum werd in 2017 opgericht door zanger en multi-instrumentalist Zach Pliska. Vampyre Villa, het nieuwste album van de in Detroit (VS) gevestigde deathgaze-band, werd exclusief opgenomen in hun thuisstudio. Ze hebben het vervolgens verfijnd en afgemaakt tijdens het begin van de quarantaine van 2020. Voor dit album kregen ze assistentie van zangeres en bassiste Emily Sturm, die het geluid, de uitstraling en de esthetiek van de band versterkt om een compromisloos en uniek geluid te creëren. Dit vierde album combineert klassieke gothic en deathrock-roots met de diepte van shoegaze.
“Qua genres zijn we te zwaar en donker om indie te zijn. Maar niet zwaar genoeg om metal te zijn. We zijn al jaren fan van shoegaze, gothic, postpunk en deathrock. Sommige nummers op Vampyre Villa hebben een hoger deathrockgehalte, zoals Embers. En andere zijn meer shoegaze, zoals Poison. Veel van de nummers lijken ergens in het midden te vallen. We zijn geïnteresseerd in het vastleggen van de rauwe en ongefilterde energie van deathrock en het mixen met de slappe, gelaagde gitaren van shoegaze”, laat frontman Zach Pliska weten.
Bandcamp / Soundcloud / Website / Facebook
RETALIATE OF ANGER
De Amerikaanse EBM-, industrialband Retaliate Of Anger heeft zijn nieuwe, tweede album Relic klaar. Met thema’s geïnspireerd en beïnvloed door de werken van Stephen Kings The Dark Tower- serie, H.P. Lovecraft, Salem, Cryptids, The Paranormal en de Funcom Secret World online MMORPG-game is Retaliate Of Anger niet dat typische elektronische glitch / EBM-project. Sinds 2016 geeft het de muzikale verklanking weer van de intieme worstelingen van oprichter Josh Lamison.
Relic is een album met twee missies: de ene kant haalt inspiratie uit het aggro-industriële geluid van elektronische muziek. De andere is een sonische neurose. Verbonden door wraak, groei en de magie eromheen.
DISSONANCE / CAT HALL
Enkele weken terug, kregen we van Cat Hall, de Texaanse met een meeslepende, engelachtige stem als een sirene, haar eerste ep in een reeks van drie te horen. Sinds de vroege jaren ‘90 releasede ze in de synthpop-scene in Texas (USA). Al heel wat albums, singles en ep’s. Haar nieuwe project ziet ze als een soort verwerking van de emotionele pijn. Drie opeenvolgende ep’s zijn het resultaat, waarvan nu Trials het leven zag. De eerste release binnen dit trio Percipe, kwam er in nasleep van iets wat haar persoonlijk trof: nadat baarmoederhalskanker werd geconstateerd en haar verteld werd dat ze geen kinderen kon krijgen en de fysieke littekens waren genezen. En nu kregen we het middelste luik van het drieluik: Trials.
“Een vriend van wie ik houd, leed pijn. Ik had ook pijn omdat het me pijn deed om zijn pijn niet te kunnen verlichten. Er was niets dat ik kon zeggen of doen. Het was voor mij een marteling om te weten dat hij boos en gekwetst was en ik was hulpeloos om er iets aan te doen. Ik heb dit nummer voor hem geschreven”, legt Cat Hall uit bij titeltrack Trials. Staalharde synths, met de blik op iets mystieks gericht. Op de ep vind je vijf versies van Trials en de extra track Incessantly Falling.
Trials is digitaal verkrijgbaar via Bandcamp.
PROVISION – Hearts Turn Dark (cd review)
Na 7 jaar stilte krijgen we opnieuw pulserende synths vol emoties uit Houston (VS) te horen van de darkpopband Provision. In 2012 kregen we hun laatste album A New Revolution, maar interne strubbelingen zorgden voor een breuk, waarop jarenlange stilte volgde. Ondanks alle pogingen tot herstel en om vooruit te komen, was wat er uiteindelijk overbleef voorbestemd om in vlammen op te gaan. En toch is hun zesde album Hearts Turn Dark nu toch verschenen, maar eigenlijk als een debuut van Provision-oprichter Breye 7x, nu vergezeld door toetsenist, singer-songwriter Ian Sol. Een herrezen Provision dus.
De heren zijn er van overtuigd dat er nog amper albums worden uitgebracht en vonden de negen tracks op Hearts Turn Dark de perfecte remedie tegen het argument ‘Het album is nu dood’. Tegelijk, nemen ze je mee op een emotionele reis gebaseerd op actuele gebeurtenissen: “Wat betekent het om echt pijn te doen? En om echt te genezen?” Een verhaal over volharding, moed, liefde, verraad, spijt, zonde, introspectie, verdriet en totale absolutie.
If This Disintegrates laat een uptempo futurepopnummer horen, met echoënde synths, Tussen de angstige toon van Afraid, horen we hoopvolle synthpop. Wat ons op inhoudelijk vlak minder hoopvol stemt is dat we in de opeenvolgende tekst dezelfde zin terug horen. Een prangende boodschap wellicht… “You don’t have to be afraid in my arms.”
Met echoënde backings, laat Still ons met dreampoppy zang en synths je op een zomerse verliefdheid meedrijven, terwijl Decypher en Clarity met spacey dreamscapes een stuk dreigender klinken. De traag melodieuze synthlijn en slowbeats in When The Damage Is Done bevestigen de mooie klaagzang na de feiten. “Is it justified?”
Met uptempo ritmes, klinkt titeltrack Hearts Turn Dark een stuk dynamischer. Een van de nummers waarbij de opbouw iets complexer is, met bitterzoete herinneringen tussendoor en instrumentale grimmige intermezzo’s. Hoewel de fake-fade-out in het midden wel wat vreemd aanvoelt. Andere ritmes, maar opnieuw een sterkere opbouw, horen we in An Ending Without A Goodbye met zijn traag waaierende synths en eenvoudige beats. Terug naar de klassieke eighties electropopsound. When Everything Dissolved laat als afsluiter positieve klanken horen in een nogal somber geheel.
Een throwback-synthpopgeluid, dat vertrouwd klinkt, en op zich zeker ook niet slecht klinkt, hoewel er zeer weinig variatie in de nummers zit, waardoor we nogal snel verveld raakten. Hearts Turn Dark is digitaal en op cd verkrijgbaar via Bandcamp, bij het label Dreamstreet Records.
Facebook / Instagram / YouTube
THE NOISE IN SILENCE – Radioactivity (ep review)
Noem Magnus Karmark en Kim Holm gerust twee Deense wonderkinderen als het op experimentele industrial aankomt. Kunstig lanceren ze telkens weer poëtische soundscapes, puur op Eurorack-apparatuur, met als thema de moderne wereld die ons provoceert en ons in een mentale toestand van angst brengt.
Hun nieuwe ep Radioactivity is pas verschenen en laat vier tracks horen die knagende bleeps combineren met ruig vervuilde beats, en dat alles in een staat van volledige rust.
Triggerende sci-fi-sounds op de achtergrond en haperend fluisterende klanken zweven rond tussen de synthssoundscapes. Donker mystiek, vol van lichtpunten, maar een noise die onrustwekkend sluimert, horen we in de titeltrack Radioactivity. Uitgesponnen episodes wisselen de oplopende onrust af. Met meer dan 9 minuten hoef je niet te rekenen op airplay, dus werd deze track ook voorzien van een RadioMix.
Just Out There opent met wat onheil aaankondigt. Een geluid dat we in meerdere Noise In Silence-tracks horen opduiken. Alsof een misthoorn aan de einder verdwijnt wanneer je de wereld de rug toekeert en angstig, maar zonder omkijken wegstapt. Voor je het beseft, duiken er steeds meer angstaanjagende, repetitieve sounds op. Traag en bijna onopvallend, tot je het onheil niet meer kan ontkennen.
Het start als een door een familie gezongen hymne, die in de track Giro413, binnendringt in een snerpend, ondefinieerbaar geluidskunstwerk.
De heren maken geen achtergrondmuziekjes waar je vrolijk van wordt. Ze sculpteren geluiden tot een prachtig kunstwerk van muzikaal onbehagen. Geuit in de mooiste dystopische klanken.
Radioactivity is digitaal verkrijgbaar via Bandcamp.
