Dat het af en toe ook eens geweldig stormt in het Belgische muzieklandschap merken we aan de wekelijkse nieuwe releases die uitkomen. Een frêle stem, overgoten met dromerige arrangementen en minimalistische soundscapes, sludge metal inclusief distorted gitaren, een nieuwe electropopsound, shoegazehelden en magie tussen muzikanten. Dat alles is deze week te horen in onze Luminous Belge. Artiesten zijn Caspar Auwerkerken, Divided, Oski, EASE. en The Radar Station.
Medio 2020 contacteert een jonge snaak uit Limburg ons met de vraag of we eens naar zijn muziek willen luisteren. Hij excuseert zich meteen voor de slordige opnames en slechte kwaliteit. Gelijk heeft hij, maar onder die dikke laag stof en ruis weet de 20-jarige Caspar Auwerkerken meteen een gevoelige snaar te raken. Zijn wondermooie stem, zwevend tussen Thom Yorke en The Bony King of Nowhere doet op muziekblogs meteen enkele alarmbellen afgaan. Een ruwe diamant met nog heel wat polierwerk dachten we toen bij Luminous Dash.
Toen muzikant en producer Orson Wouters (Ali, Transistor Cake) zijn pad kruiste, werd al snel duidelijk dat zij een “match made in heaven” waren. Anderhalf jaar later lanceert Auwerkerken zijn debuutsingle Hyacinth.
De frêle stem van Caspar werd overgoten met dromerige arrangementen en minimalistische soundscapes. De extra laagjes muzikaal vernis die de sound onderging, maakt dat deze ruwe diamant steeds meer fonkelt. Caspar Auwerkerken mocht al heel wat leuke supports doen (Portland, Meskerem Mees, Admiral Freebee) maar is stilaan klaar om zelf het hoofdprogramma te worden. De 22-jarige Hasselaar nestelt zich met gemak in een fijn kransje muzikanten (Pauwel, Sam de Nef, Aster) die zich weten te onderscheiden van de overload aan singer-songwriters.
Hyacinth klinkt dromerig, duyster en beroert van bij de eerste noot. Deze gesmaakte debuutsingle is de voorbode van een ep die later 2022 verschijnt.
Ze zijn met vier, komen uit West-Vlaanderen, waren bij de laureaten van de eerste editie van Sound Track en maken al een jaar of acht samen muziek. Pepijn Vandaele, Jelle Rouquart, Staf Walschap en Torre Maertens vormen samen Divided en mogen zich sinds kort verheugen in de steun van metal en aanverwanten label Dunk!Records.
Nieuwe single Futures bevat alle elementen van een goed sludgemetalnummer inclusief distorted gitaren, stemmingswissels en een welgemikte brul die zich een weg recht door je hersenen naar de amygdala (aka het paniekcentrum) boort. Denk Amenra, Cult of Luna en Psychonaut maar toch vooral Amenra.
Achter de artiestennaam OSKI schuilt de Antwerpse zanger en producer met Mexicaanse roots Oscar Santos. De 18-jarige artiest bracht in 2019 zijn eerste singles uit en is sindsdien geëvolueerd van een jonge knul met grote dromen naar een volwassen artiest met een heldere visie. In aanloop naar het album dat later dit zal verschijnen krijgen we nu de nieuwe single Honest.
OSKI is de jongste telg op het Sony Music roster en bereidt zich voor op de release van zijn debuut project met de release van zijn nieuwe single Honest. Hij komt hiervoor met een nieuwe electropopsound die we nog niet hebben gehoord in zijn eerdere werken.
Honest werd geschreven na een breuk met Santos’ toenmalige vriendin. De song gaat over de keuze om iemand te confronteren met een pijnlijke waarheid of het dan toch maar te verzwijgen. Op de single hoor je minder zang en meer raps, op een donkere maar melodieuze elektronische productie.
Vorig jaar kregen we te horen dat het Limburgse Mantis er voor onbepaalde tijd een punt achter gingen zetten. Vandaag krijgen we het goede nieuws dat de muzikanten een nieuwe richting kozen en vanaf nu verder gaan onder de naam Ease. Het viertal Ease. maakt een dromerige mix te maken van postrock en shoegaze.
Old Joy is hun debuutsingle en daarin horen we heel wat kwaliteit. We krijgen een fijne, zweverige gitaarmuur, dromerige stemmen en stevige drums die deze kleurrijke compositie knap ondersteunen.
Wie helemaal wild is van het geluid van shoegaze-helden Ride zal bij Ease zeker ook wel zijn gading vinden. Wij zijn in elk geval wild van het knappe visitekaartje dat de band hier aflevert.
In 2020 kreeg The Radar Station eindelijk de aandacht die ze verdiende. Ze wonnen De Nieuwe Lichting van Studio Brussel en brachten datzelfde jaar hun fantastische debuutalbum Life Inside A Tornado uit. Het jaar daarop focuste Brent Buckler (Brent Beukelaer), zich op zijn Nederlandstalige debuutplaat Heen Zonder Weer die hij inblikte met David Broeders en Radar Station collega Sander Cliquet.
Vorig jaar ging The Radar Station terug de studio in maar daar werd al gauw duidelijk dat niet iedereen dezelfde richting uit wilde. Daarom werd besloten dat Brent en Sander verder gingen met nieuwe groepsleden. Het duo kreeg versterking van Cyriel Vandenabeele (Suwi, Kosmo Sound, Elias) en Noa Lee-leden Nina Kortekaas op synth en backings en drummer Robbe Broeckx.
House With No Seasons is het eerste nummer uit de vernieuwde The Radar Station. De song gaat over het gevoel afgesloten te zijn van de wereld, in een plaats waar de muren op je af lijken te komen. Het gaat over een periode waarin alles grijs en afgevlakt aanvoelt. Een gevoel dat bijna iedereen voelde tijdens de voorbije corona-periode.
Toch is het absoluut geen donker nummer geworden. Je voelt de levenslust en de “drang naar meer” in deze knappe nieuwe song. Zoals altijd bij The Radar Station wordt er met een knappe gelaagde sound gewerkt die intens binnenkomt. De band nam het nummer op in één dag, om zo het spontane en muzikale gevoel vast te leggen in een magische momentopname. Je voelt de magie tussen de muzikanten.
Veel luistergenot!
