Nederland had Golden Earring, wij hadden The Scabs. In hun bekendste line-up, niet onterecht wel eens het Belgische antwoord op The Rolling Stones genoemd. Zeker sinds het album Royalty In Exile uit 1990. Met gitarist Willy Willy, zeg maar de Vlaamse Keith Richards, en bassist Fons Sijmons die nog het meeste rock-‘n-roll uitademden. Zanger/gitarist Guy Swinnen zou je dan eerder met én Joe Strummer én Neil Young kunnen vergelijken, Guy is fan trouwens. Drummer Frankie Saenen valt dan misschien moeilijker te labelen. Frankie is Frankie!
Of er ooit nog nieuw werk van The Scabs komt, na het recente overlijden van Willy Willy, ‘straks’ alweer bijna twee jaar geleden (13/02/2019) die de in 2013 overleden Fons Sijmons vervoegde in het rock ’n roll-walhalla, is nog maar de vraag. Maar The Scabs schreven dapper mee aan een aantal hoofdstukken van onze rijke geschiedenis van de Belpop.
Het verhaal van The Scabs begon in 1979. Toen kon je ze eerder het Belgische equivalent van The Clash noemen. Guy Swinnen haalde de mosterd voor de bandnaam bij de mijnstakingen in Engeland. Wie niet mee staakte werd voor scabs uitgescholden. Letterlijk vertaald als schurft, en in deze context uitschot, onderkruiper, of ook stakingsbreker. Swinnen vond het wel een coole bandnaam voor de jonge punkband uit Diest. In deze oerversie, opgericht door Guy Swinnen en Frankie Saenen, speelden verder ook gitarist Francis Vangeel, in 1983 vervangen door Mark Vanbinst. Berre Bergen speelde bas.
De Diestse punkers pakten uit met songs als So Called Friends, No Pay Today, Is This Life?, Waste My Breathe, Trapped By The Rain en natuurlijk het onsterfelijke Matchbox Car. Een aantal van de genoemde nummers zou op het debuutalbum Here’s To You Gang (1983) belanden, dat slechts vijf nummers telde. Nog geen rock-‘n-roll, die soms naar hard rock dan weer naar country rock neigt, zoals later het geval zou zijn, maar een veel rauwer geluid met boze punk- en newwavesongs.
In 1984 verschijnt het album For All The Wolf Calls met punkrock songs zoals Let’s Move, Movies, Adds & Tv Series, een van ska en dub bezwangerd Nowhere Station, maar evengoed de mid-tempo semi-ballad Lazy Girls én de pure rocksong No Time For Rock ’n Roll. Van rock-‘n-roll zou vanaf nu volop sprake zijn.
In 1985 wordt Mark Vanbinst opgevolgd door ene Willy Lambrecht, beter gekend als Willy Willy, die Vaya Con Dios liet links liggen voor The Scabs. De band neemt het mini-album Rockery op. De plaat klinkt nogal rommelig, maar live staan de songs stevig hun mannetje. Deze plaat bevat ook de bloedmooie ballad Stay, een all time favorite van menig fan.
Twee jaar later verschijnt Skintight, zeg maar de eerste ‘grote plaat’ voor de band, en het eerste volwaardige album waarop de punk volledig de baan heeft geruimd voor rock-‘n-roll. Met heerlijke rockers zoals Let’s Have A Party, Honey Are You Satisfied en Telephone Line, het bijzonder aanstekelijk Bo Diddley-esque Credit Cards, de kraker Rollercoaster of ook de pure pop die Halfway Home is. Het nummer Crystal Eyes, met die onsterfelijke riff van Willy Willy mag dan natuurlijk niet onvermeld, alsook het broeierige Better Off Without Me dat het album besluit.
Wanneer Berre Bergen in 1989 The Scabs achter zich laat om voor De Kreuners te kiezen, wordt hij vervangen door sympathieke Gentenaar Fons Sijmons. De meest gekende en succesvolle line-up is dan een feit. In deze bezetting neemt de band in 1990 het ondertussen iconische Royalty In Exile op, voor velen de Scabs-plaat bij uitstek. Wij durven het zelfs de Exile On Mainstreet (Rolling Stones) van The Scabs te noemen!
Alleszins barst Royalty In Exile van de steengoede rock-‘n-roll nummers, met ook wat geflirt met hard rock, zoals in Crime Wave, Come On en Medicine Man en in mindere mate het wat slepende You Don’t Need A Woman, of zelfs country zoals Lucky Star getuigt. Het is ook de plaat van I Need You, de onsterfelijke break-up ballad Hard Times én het bloedmooie Barkeep.
Na het bijzonder goed ontvangen Royalty In Exile volgt in 1991 al Jumping The Tracks, dat verder gaat op het elan van zijn voorganger. Met machtige songs als Robbin’ The Liquor Store, Keep On Driving, Hello Lonesome en Nothing On My Radio. En het is ook de plaat van de perfecte popsong Don’t You Know. Aan kwaliteit is weerom geen gebrek. Al is de doffe of net gladde productie een beetje een domper. Maar de fans kunnen de band dan veelvuldig live aan het werk horen en dan klinken de nummers veel potenter.
Tijdens het wachten op de opvolger brengt de band in 1993 het interessante tussendoortje In Betweenies uit, waarvan we je vooral Jodie, Stolen Guitars en Can’t Call Me Yours niet willen onthouden, en hetzelfde jaar nog verschijnt Dog Days Are Over, geproducet door Mike Vernon, in stille hoop om een internationale doorbraak te forceren. Dat laatste is niet gelukt.
De plaat klink redelijk ‘commercieel’, maar staat als een huis en rockt en swingt, met klassebakken als Total Stranger, Fortune Tellers, Mama Is It Normal en She’s Jivin’. Fijn zijn ook de donkere ballades Gouverment Rules, The Party’s Over en Anyway. Net als op Royalty In Exile is er een country-uitstapje, hier is dat Four Aces.
In 1995 tapt de band uit een heel ander muzikaal vaatje met het album Sunset over Wasteland, dat meer naar Neil Young & Crazy Horse neigt dan naar de Rolling Stones. De plaat klinkt ook donkerder, rustiger in het ritme, maar rauwer in het geluid. Stoffiger ook. De plaat betekende ook de zwanenzang van de band. Er was ondertussen ook veel gebeurd. Het ondenkbare zelfs: door muzikale meningsverschillen met Swinnen verliet Willy Willy in 1994 de band en werd vervangen door Tjenne Berghmans (ja, de voormalige gitarist van Clouseau!). Het verhaal gaat dat Willy Willy en Frankie Saenen, die wel was gebleven, vonden dat het verhaal verteld was. Het was of op het gekende elan verder gaan of stoppen, maar Swinnen wou verder met een nieuwe wending …
Maar Sunset Over Wasteland is een knappe plaat. Tot onze favorieten rekenen we dan Live Dog, Seven Seas, het bluesy Silly Me, Please Explain met zijn fijne opbouw, het wanhopige Lonely Man en het hartverscheurende Can’t Cry Over Yesterday. Maar met Sunset Over Wasteland was het over en out voor The Scabs. Guy Swinnen ging zich dan concentreren op solo-werk, onder de bandnamen Jonesy, Swinnen of ook onder zijn volledige naam.
In 2007 kon de AB The Scabs strikken voor een éénmalige reünie. In het kader van de Rewind-sessies (het concept: het integraal spelen van een bekend of populair album uit het repertoire). The Scabs werden bereid gevonden en het werd een gigantisch succes. Tijdens de drie uitverkochte avonden waarbij Royalty In Exile volledig gespeeld werd, zag je de muzikanten genieten, Fons Sijmons nog het meest. Wat had hij het gemist! De band bleek er weer zin in te hebben en besloot om dan maar verder te doen. Het resulteerde in heel wat live-passages en een verzamelalbum. In 2013 kwam dan jammer genoeg het slechte nieuws dat Fons Sijmons het tijdige met het eeuwige had gewisseld. Na wat wikken en wegen besloot de band toch verder te gaan zonder Fons.
In 2015 kwam er opnieuw een nieuwe plaat, in de klassieke line-up, minus Sijmons dan: Ways Of A Wild Heart. De plaat klonk deels als een logisch vervolg op Sunset Over Wasteland, maar evengoed had het alle gekende ingrediënten van de bekendste line-up in zich. Iedereen tevreden dus. Er werd ook weer veelvuldig getourd, totdat in 2019 het noodlot toesloeg. Net voor of tijdens de 40 Years Anniversary Tour raakte bekend dat Willy Willy ernstig ziek was, maar de muzikant wou toch absoluut die tour meedoen. De gitarist hield woord en was er bij op die optredens, al was dat maar bij enkele nummers. Wij waren op 31 januari 2019 nog getuige van een geweldige doortocht in Het Depot mét Willy Willy. Een van zijn laatste publieke optredens zo bleek een weinig later want op 13 februari 2019 sliep Willy Lambrecht in.
The Scabs, de Belgische Clash en Rolling Stones in één. Ze verdienen zeker je aandacht.
Wie zich er van wil vergewissen hoe The Scabs live klonken, raden we zeker het album Live Dog (1994) aan, opgenomen tijdens Marktrock Leuven.
Herlees het verslag van een van de laatste shows met Willy Willy, op 31 januari 2019: https://luminousdash.be/live/the-scabs-leuven-het-depot-31-01-2019/
