Met de ‘d’ van duister en donker brengen we Die Rote Fabrik onder de aandacht. Nooit van gehoord? Best mogelijk. Het tegendeel had ons eigenlijk verbaasd. De Antwerpse band was een trio dat zich halfweg de eighties (even) manifesteerde in de marge van de vaderlandse muziekscene. Amper één release op het actief met de 12” ep Incident, uitgegeven in de polaire winter van 1986.
De jonge band deed dat in eigen beheer. De plaat ademt de betere DIY-sfeer uit met het vinyl gestoken in een artisanaal gefabriceerde hoes. Witte kaft, morsige opdruk, voelt aan als een old school bootleg. Roeien met riemen die je hebt. Muzikaal gezien liet het gloomy klinkende Fabrik zich moeilijk labelen. De combinatie krasselende gitaren – ritmebox – ijle, neerslachtige zang deed vaagweg denken aan UK bands als Section 25 en Crispy Ambulance. Online vind je nog steeds verschillende etiketten terug om de sound van de band te vatten: cold wave, postpunk, early grunge, new wave, darkwave…
Wat zich moeilijk laat omschrijven laat zich in de regel ook moeilijk verkopen. File under? Meteen ook de verklaring waarom de eigenzinnige band nooit in de buurt kwam van enige bekendheid. Geen platenmaatschappij, nauwelijks promo of airplay en navenant (commercieel) succes. De enige keer dat ondergetekende de band ‘on air’ hoorde was op een lokale vrije radio waar men wel eens een goede plaat durfde te spelen, tussen de studentikoze strapatsen door. De song murder maakte toen zoveel indruk dat er meteen richting platenboer werd gehold. Die boer bleek gelukkig één exemplaar in voorraad te hebben dat prompt van eigenaar veranderde. En enkele weken vanop de draaitafel de sombere tijdsgeest evoceerde.
Het driemanschap Peeters-Lybaert-Yskout dat de dienst uitmaakte, sloot de fabriek echter nog voor ze 100% operationeel was. Lybaert en Peeters hielden het musiceren niet voor bekeken en gingen verder onder de naam Starfish Enterprises. Een onderneming die (ook) geen bijzonder lang en succesvol leven beschoren was. De wereld was nog lang niet klaar voor de fusie van noise en electro. Pionier zijn is leuk maar op brede appreciatie moet je meestal niet rekenen. Lybaert volhardde in de koppigheid en bleef nog tot 2003 platen uitbrengen onder de naam Starfish Pool.
In 2017 kreeg Die Rote Fabrik postuum alsnog erkenning door de compilatie Whispering Trees (A Collection Of Belgian Coldwave And Postpunk, 1979-1986). Op dat verzamelalbum valt de band allerminst uit de toon tussen de grotere namen als De Brassers, Siglo XX en Struggler. Ruim dertig jaar na datum blijft de band de moeite van het ontdekken waard.
