Drie jaar geleden wonnen The Calicos Humo’s Rock Rally met hun smaakvolle, melodieuze americana. In plaats van onmiddellijk aan een album te beginnen, lieten Quinten Vermaeilen en co af een toe een nieuwe single op de wereld los. Heartbreaker, Nova, Our House, Follow You Down… allemaal singles die we enorm konden smaken. Ondertussen was de band te zien op diverse podia waarop ze uitgroeiden tot een ijzersterke liveband.
Net voor de zomer, kregen we dit jaar eindelijk de debuutplaat The Soft Landing te horen van deze zeskoppige band. We hebben er lang op moeten wachten maar het was meer dan het wachten waard. Negen wondermooie songs met straffe arrangementen die ons volledig inpakten. We hadden dan ook verwacht dat The Calicos op verscheidene festivals te zien zouden zijn. Maar helaas, de programmatoren hebben de talentvolle band blijkbaar over het hoofd gezien. Gelukkig gaat de band nog op tour in het najaar en konden wij ze aan het werk zien in Eeklo.
Het voorprogramma werd verzorgd door Dries Bongaerts, ook bekend als zanger van de Antwerpse americana band New Rising Sun. Sinds hij zijn soloalbum The Light In Thy Heart uitbracht in 2017 onder de naam Dries, is hij meer op pad met zijn solo-werk. Vorige maand bracht hij zijn tweede soloplaat Soothing Green uit die hij ook kwam voorstellen in de Kubiek.
Ook al nam Dries zijn albums op met een begeleiding van drie muzikanten toch treed hij nog regelmatig solo op, dat was ook het geval in Eeklo. Zo kregen we een intens pure Bongaerts te horen en die raakt enorm. Met zijn eigenzinnige mix van blues en folk, zijn pakkende stem die bij uithalen voor kippenvel zorgt en zijn knappe, gevoelige gitaarspel. Vanaf begint van het optreden wist hij de volledige aandacht van iedereen te vangen met zijn overtuigende, bloedmooie songs. Zelfs in het Nederlands kon de man ons meenemen in zijn verhaal.
Bongaerts bracht een mooi bloemlezing uit zijn twee albums en vulde die aan met een zalige versie van Kind Hearted Woman van Robert Johnson. Voor hij op het podium ging, vertelde hij ons dat hij zenuwachtig was en dat hij niet 100% tevreden is van zijn materiaal. Maar wat wij gisteren hoorden was vrij indrukwekkend. Als je gewoon met gitaar en stem mensen kan meesleuren in je verhaal weet je dat je goud in handen hebt. Dat is bij Dries zeker het geval! Van ons mag hij blijven zoeken naar perfectie, want in de tussentijd kunnen we alleen maar genieten van een sublieme muzikant die geweldige songs brengt ook al weet hij het zelf misschien niet.
Na de intieme set van Dries was het de beurt aan The Calicos die hun set openden met het meeslepende How Was I To Know?, waarvan de intro alleen al iedereen van zijn sokken blies. De mannen waren in goede vorm en zo gedreven om op te treden dat ze in Eeklo alles gaven wat ze in zich hadden. Iedere keer als we deze band aan het werk zien, overtreffen ze hun vorige optreden. The Calicos brengen zo’n machtig groepsgeluid dat ze iedere keer opnieuw imponeren.
Het sextet bracht het volledige album The Soft Landing, alleen I Don’t Need It werd niet gespeeld. Verder werd de setlist aangevuld met de geweldige singles Runaway Kid en Our House (dat The Calicos is een stevige versie brachten met een imposante outro). Quinten Vermaelen en zijn makkers pakten het publiek gemakkelijk in en we werden nog getrakteerd op Nova als toemaatje.
Het was een meer dan geweldige concertavond met topmuzikanten die het beste van zichzelf gaven. Al was de opkomst niet overweldigend, de aanwezigen werden getrakteerd op voortreffelijke optredens. De afwezigen hadden, zoals wel vaker, meer dan ongelijk.
