Wie wat bekend is met de band Swans weet dat frontman Michael Gira er vroeger nogal een ietwat speciale kijk op de muzikale beleving op na hield. Zo stond hij ervoor bekend om in het verleden de concertervaring, afhankelijk van zijn humeur, zo onaangenaam mogelijk te maken. Wat vaak leidde tot geluidsniveaus waarbij het publiek quasi projectielbrakend de zaal moest ontvluchten. Ook de ventilatie laten afzetten om onaangenaam hoge temperaturen te bekomen, was iets waar de Gira zich onder meer wel eens aan bezondigde. En dan hebben we het nog niet over zij die het waagden om in zijn buurt te headbangen, iets wat de frontman verafschuwde.
Gelukkig is de heer Gira door de jaren heen iets rustiger geworden in het opleggen van onconventionele muzikale settings. Wat niet veranderd is, is de gigantische wall of sound die hij met zijn Swans keer op keer weet te creëren, iets waar onze fotograaf blijkbaar niet van op de hoogte was.
Wij: Kan je niet best een pakje oordopjes meenemen. Kijk, in de lobby kan je ze gratis krijgen.
Fotograaf: Haha, oordopjes. Een goede grap knakker maar mij zul je die dingen niet zien dragen.
Wij: Oké, maar zeg niet dat we het niet gezegd hebben.
Onze fotograaf had zich bij de start van het concert netjes vooraan gepositioneerd in de Bourlaschouwburg. Nadat er, na quasi tien minuten ver in het concert, bloed uit zijn beide oren en neusgaten begon te spuiten, werd hij vriendelijk door de andere concertgangers vriendelijk gevraagd de zaal te verlaten, wegens lastig om het concert te volgen. Begrijpelijk, bovendien maakt bloed dan ook nog eens erg hardnekkige vlekken. Wij waren dus helaas genoodzaakt zelf foto’s te nemen met onze telefoon, waarvoor onze excuses.
Het voorprogramma werd die avond verzorgd door Norman Westberg. De gitarist is voor het eerst sinds lange tijd geen deel van de Swans bezetting maar we waren blij dat Gira zijn compagnon de route alsnog had meegevraagd voor de muzikale rit.
Norman Westberg startte aan zijn set gewapend met een gitaar en een hele reeks effecten, weliswaar voor een, voorlopig, halfvolle zaal. Tijdens zijn set was het vooral de onconventionele methode van spelen die de set van Westberg domineerde. De gitarist annex klankenkunstenaar probeerde op allerlei mogelijke manieren geluid uit zijn gitaar te krijgen en te lagen tot één geheel. We vermoeden dat heel wat mensen tijdens de set dachten: “Dat kan ik ook!” En hoewel we dat niet uitsluiten, is het creëren van dergelijk gelaagd ambient geluid toch een stuk moeilijker dan het lijkt. Het viel ons op dat het geluid dat Westberg laag na laag opbouwde steeds klopte. Er waren geen clashes tussen de verschillende lagen. Op één of andere manier werkte het allemaal en daarmee liet hij dan ook de hand van de meester zien.
Toegankelijk was het moeilijk te noemen maar goed, voor een publiek van Swans getrouwen was er best wel wat ruimte voor auditieve experimenten dachten we dan. Een intrigerende set, die Westberg overigens timede aan de hand van een zandloper!
Ongeveer vier zandlopers later was het dan eindelijk de beurt aan het zeskoppige Swans van de heer Gira. De frontman zat voor de gelegenheid, zijnde de promotournee van het nieuwe album The Beggar, op een kruk, gewapend met een akoestische gitaar. Wie dacht dat de set hierdoor minder luid of indrukwekkend zou zijn, vergiste zich schromelijk.
Doorgaans heeft Swans de gewoonte vooral hun recentste album te spelen en eventueel het publiek al te laten kennis maken met work in progress. Bij deze set was dat echter niet het geval. De set werd gedomineerd door materiaal uit Leaving Meaning en The Beggar, hoewel er met Cloud of Unknowing ook nog een knipoog naar het album The Glowing Man werd gemaakt.
De set van Swans was bijzonder indrukwekkend, deels door het imposante, dissonante geluid dat ze op het publiek afstuurden maar vooral door de dynamiek tussen de bandleden. Met regelmaat van de klok dirigeerde Gira de rest van zijn Swans om het geluid tot stand te brengen dat hij voor ogen had. De rest van de bandleden hadden dan ook vaak hun ogen strak naar Gira gericht teneinde zijn handgebaren en mimiek op de voet te kunnen volgen.
Ook van de vocalen van Gira waren we toch wel echt danig onder de indruk. Zijn sjamanistische manier van zingen annex schreeuwen is een belangrijk element voor de sound van Swans maar in een live-setting is het toch steeds nog een pak indrukwekkender dan op plaat.
“What a beautiful place this is. A lot of history here I imagine.” Zei Gira over de Bourlaschouwburg. Wij waren in ieder geval blij dat we bij dit concert waren want ook afgelopen donderdag werd voor een stuk geschiedenis geschreven.
Hieronder vind je alvast de playlist van de avond.
The Beggar
The Hanging Man
Ebbing
The Memorious
Cathedrals of Heaven
No More of This
Leaving Meaning/ Cloud of Unknowing/ Birthing
Het concert van afgelopen donderdag was volledig uitverkocht maar gelukkig, voor de afwezigen, zakken de Swans dit najaar opnieuw af naar België voor een concert in Botanique. Wij zien je dan ook graag dan!
Hieronder hebben we je alvast van enkele relevante links voorzien om Swans op de voet te volgen.
SWANS: WEBSITE – BANDCAMP – FACEBOOK
