Op de avond voor 1 mei waren we te gast op Stördt, een evenement georganiseerd door de studenten cultuurmagement van de Vives Hogeschool. De bedoeling is om kunst en muziek elkaar te laten aanvullen. We zijn aangenaam verrast door de donkere keuze van de jeugd en stappen vol verwachting de Magdalenazaal binnen.
In de bar zien we werken van Daniil Lavrovski, Davy Denduyver en Timothy Verlinde. We hadden nog een aparte ruimte verwacht met de werken van deze 3 en bleven op dat vlak een klein beetje op onze honger zitten. De rauwe zwart-witte werken van Verlinde, de banners van Denduyver en het artwork van Lavrovski in combinatie met de industriële muziekkeuze van de dj scheppen alvast een lekkere duistere vibe.
Op het podium staat de Brugse band Ventilateur als eerste op het schema. Gitarist Ben Soenens, drummer Iben Stalpaert en bassist Jasper Hollevoet brengen instrumentale nummers die vooral richting rock liggen. Vooral de drummer geeft zich helemaal en probeert het publiek op te warmen. Niet slecht maar wij worden er nog niet helemaal warm van. Na het optreden genieten we opnieuw van de deuntjes van dj Surface Noise die zijn naam eer aandeed met een verrassende playlist.
De meest verrassende en meest fascinerende act is die van de sexy dames van The PoleCats die onder begeleiding van Burroughs (artiestennaam van Bert Minnaert, de drummer van Kapitan Korsakov) een show neerzetten waar je niet genoeg van kan krijgen. Met hun haren strak in vlechten en hun lijven beschilderd met zwarte verf zetten de dames een show neer waarbij ze ritmische stuiptrekkingen en sensuele acrobatische moves combineren terwijl ze rond de paal kronkelen. De hypnotiserende beats en de drums van Minnaert passen hier perfect bij, dit is af!
Om 21u30 is het al de beurt aan Kapitan Korsakov, de band van Pieter-Paul Devos. Devos is gekend voor zijn intense passie en driftige manie op het podium. Een optreden van Kapitan Korsakov is meegezogen worden in een obscuur verhaal, niet voor watjes dus.
Het overwegend jeugdige publiek is wat afwachtend, er komt een voorzichtige moshpit maar niet iedereen is mee in het verhaal van Devos en co. Bij momenten klinkt dit als een oude Nirvana waarin Pieter-Paul perfect kan doorgaan voor de getormenteerde Cobain, op andere momenten klinkt het een beetje als Placebo. We deinen mee, maar geraken niet helemaal meegezogen, het publiek blijft er ook zeer mak onder.
Bij de laatste nummers krijgen we een guest mee op het podium, samen met Devos leeft hij zich volledig uit, het wordt een experimenteel nummer en als bisnummer en afsluiter krijgen we In the Shade Of the Sun. Niet het meest intense optreden van Kapitan Korsakov dat we al gezien hebben maar al bij al dik ok!
Na een pauze worden we de zaal ingeroepen door een van de leden van Shht die met een megafoon duidelijk maakt dat de show gaat beginnen. En een show is het! We betreden de zaal in een kakofonie van gelach en sirenes en de glinsterende paspop draait al enthousiast rondjes. Wat volgt is een energieke show met op de achtergrond 2 iets minder vrolijk kijkende figuranten in bloot bovenlijf die vooral in de zetel hangen en op het einde een trucje doen op blikjes en een paar spastische danspasjes doen. Toch past dit op een of andere absurde manier in het verhaal dat de band wil brengen.
De muziek is bijna bijzaak, dit is een totaalconcept van 5 prettig gestoorde mannen uit Gent die een soort van noiserock brengen en die wel eens omschreven worden als de nieuwe Evil Superstars. De teksten zijn over het algemeen maar gebrabbel, enkel de zotte cover van Bohemian Rhapsody van Queen is verstaanbaar. Het optreden mocht iets korter, maar al bij al is dit een geslaagde afsluiter van een licht obscure en arty-farty avond.
