Home Live SOUND TRACK, VOORRONDE Oost-Vlaanderen, Eeklo, muziekclub N9 (07/10/2023)

SOUND TRACK, VOORRONDE Oost-Vlaanderen, Eeklo, muziekclub N9 (07/10/2023)

by Kris Van den Bossche

Op de tijd nodig voor de rit naar Eeklo, konden we het integrale nieuwe album van Sufjan Stevens beluisteren. Niet zo eerlijk tegenover startende groepen, dachten we bij aankomst aan muziekclub N9. De lat ligt hoog, maar dat bleek de verdere avond van de derde Sound Track voorronde Oost-Vlaanderen geen onoverkomelijke problemen op te leveren.

Raman. mocht de debatten openen, solo dan nog wel, veilig omringd door 3 akoestische gitaren. Zijn muziekstijl doet erg denken aan de blues zoals we die van Chris Whitley kennen: fingerpicking, slide, alternatieve stemmingen. Zijn stem is beheerst, melodieus en zuiver, wat dan weer meer de singer-songwriter kant op wijst. De vier nummers die hij in de toegemeten tijd bracht vlogen voorbij, een goed teken. De poging om het publiek te laten meezingen was (letterlijk) wat te hoog gegrepen, maar met een extra basdrum onder zijn voetpedaal werd op een hoogtepunt geëindigd. Horen we nog van, Simon Raman.

Raman – foto’s Kris Van den Bossche

Tijd voor wat lente op het podium, genaamd April Maey. Ineens zes mensen vooraan met een frontvrouw die aan geen ander instrument dan haar stem gebonden was, en dus vrij kon bewegen op de jazzy, loungy r&b die haar band vakkundig produceerde. “Heartfilling melodies and soulful lyrics”, beweerde de native English klinkende frontvrouw en dat was niet gelogen. In Starry Night mocht het melodisch hart van de band, Sam, schitteren op een solo piano-uitstapje. April Maey deed het gezapig, maar uitstekend, samen met een prima backing vocaliste erbij. Lauryn Hill knikt goedkeurend mee van ergens ver weg, denken we. April May blij aan het eind van de set, wij ook.

April Maey – foto’s Kris Van den Bossche

Eistear legde haar ziel bloot op het podium met songs over “het religieus nest” waar ze opgroeide (Mother, “She ruled her kids with an iron face”) en in een ander nummer over haar persoonlijke verwerking van een abortus. Geen zoete koek dus. Ze speelde pré-rock-‘n-roll folkmuziek op gitaar en zong loepzuiver, soms gebackt door een octaver in een pedaal. De eerste twee songs werden begeleid door een medemuzikant met een trommel die ook basgeluiden voortbracht, de laatste twee nummers bracht Eistear solo. We zouden dat omgedraaid hebben. Meezingmomenten zijn hot tegenwoordig, hier was dat wat haalbaarder voor het publiek, in Waltz dat de set afsloot. Maat van drie dus; wie is maat van Eistear? We vonden wat te weinig aansluiting met de muziek van 2023 om dit grote kansen te geven in het pop-rockcircuit. Het folkcircuit lonkt dan weer wel.

Eistear – foto’s Kris Van den Bossche

Lézard, op zijn Frans uitgesproken, mocht bewijzen dat ze naar de jonge Talking Heads en de jonge XTC geluisterd hadden, toevallig twee van onze favoriete eighties bands, dus we moeten streng zijn. Maar de vijf eveneens jonge snaken deden dat uitstekend, van bij het eerste nummer Coltrane and XTC en voor het eerst deze avond maakten we een sprongetje. Het was speels, hoekig, dansbaar, ze hadden aan een coole live-video achtergrond gedacht en stonden strak te spelen en te zingen. Er waren synths op een strijkplank, een goede drummer en dito bassist (die de prijs voor de coolste basgitaar binnenhaalde). Twee charismatische klasbakken vooraan op het podium maakten het plaatje helemaal af. Het feestje eindigde met Manifastique in Belgisch Frans. Wie zou hier nog over gaan deze avond? Hop naar de finale.

Lézard – foto’s Kris Van den Bossche

Jess Need Strong Boy werd wat schoorvoetend, door de – overigens professionele – Soundtrack-presentatrice, aangekondigd als iets wat ons allen interesseert: “de volgende act heeft het over seks.” En dat was er niet over. Het techno M-V-duo kwam in het Duits met beats en bijhorende lightshow, de M in bloot bovenlichaam, de V (Jess?) in een glittertopje. Het was opzwepend en er was een concept, even werd er theatraal gezoend tussen M en V midden het publiek, terwijl de backing-track doorspeelde. De hele set lag wat in dezelfde lijn, met stevige beats en gekke Deutsche Texte, dansbaar en helemaal techno, met een scheutje Björk misschien. Een dansfeestje op de kunstschool!

Jess Need Strong Boy – foto’s Kris Van den Bossche

Mogen we tussendoor de loftrompet bovenhalen voor Sound Track en muziekclub N9 die alles strak organiseerden, met bijzondere vermelding voor de puike klank. Geen sinecure wanneer je zeven toch wel uiteenlopende combo’s moet versterken, met wissels van slechts 20 minuten. We hebben het bij veel grotere namen al veel slechter gehoord.

Sound Track – de omkadering is puik

De naam Kleinpunk komt van kleinkunst meets punk, het resultaat is… zoiets, al is de punk eerder punkpop te noemen. Allicht de jongste band van deze avond zo te zien en de eerste (en enige) met Nederlandstalige teksten! Humor ook en een frontvrouw-toetseniste-zangeres (Luna Maes) met onweerstaanbare huig-r èn charme. De set begon met Woef Woef Woef en ging verder met Jeanine. Zeiden we al humor? Leuke teksten, vlotte nummers, een adequate gitarist en veel enthousiasme. (Opvallend toch hoe hoog de kwaliteit is van jonge bands vandaag.) De drummer mocht het vierde nummer aankondigen en – verrassing – ook zingen, het ging over kaarten in de Caravan. Eindigen deden ze met Alles Keert en ze gaven nog eens het volle pond voor een wilde finale. Toffe groep, een soort van Nederlandstalige Gruppo Sportivo, dat hadden we nog niet.

Kleinpunk – foto’s Kris Van den Bossche

The Shadow Machine is het geesteskind van singer-songwriter Jo Geboers en de band opende met een intieme piano ballad. Vanaf het tweede nummer sloot de drummer aan en was de band voltallig vijfkoppig. Geboers startte de set aan de piano (en micro) en vervolgde op gitaar. Dit was misschien wel de meest subtiel musicerende band van de avond, met ook hier belangrijke duo zang. We snoven in de verte wat sfeer van Marble Sounds, maar de lage bariton van Geboers bleef wat te vlak, net als de songs, om ons op het einde van de avond nog te kunnen begeesteren.

The Shadow Machine – foto’s Kris Van den Bossche

Om kwart voor twaalf werden de acht finalisten van de Oost-Vlaamse voorrondes bekendgemaakt: Bo-Bronsky, Jess Need Strong Boy, Kleinpunk, Lézard, Lightspeed, Maria Iskariot, Room Service en The Green Mean Machine. De bands mogen het beste van zichzelf geven in de Oost-Vlaamse finale in de Vooruit (404) in Gent op 9 december. Als je het niveau van deze voorronde zag, wordt dat een avondje dat zeer de moeite is.

De bands van de avond in alfabetische volgorde:

April Maey | Facebook | Instagram

Eistear | Facebook | Instagram

Jess Need Strong Boy | Instagram

Kleinpunk | Facebook | Instagram

Lézard | Facebook | Instagram

Raman | Facebook | Instagram

The Shadow Machine | Facebook | Instagram

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More