Rumours, één van de meest ongrijpbare Belgische bands van de laatste vijf jaren, vierde gisteren feest in een mythisch decor. Het viertal rond de Gentse frontvrouw Hannah Vandenbussche heeft een jaar lang getoerd met debuutplaat Megamix. Het startschot werd gelost in de Sint-Jacobskerk. We schrijven ‘winter 2018’. 365 Dagen en een winter later gingen we dus gisteren met zijn allen naar het theater in de Minardschouwburg. Een hypergezellige schouwburg die voor altijd de link zal bewaren met dé bekendste Gentse komiek uit de geschiedenis, Romain Deconinck, die ondertussen al een kwarteeuw overleden is. De Minard staat garant voor een lach en een traan, en dus ook voor de Megamix Relief Show.
Jazzvirtuoos Matthias Decraene van MDCIII lanceerde de slotshow met een hypernerveus freejazzsax bombardement in een lichtjes verbluffend decor waarin de schaarse lichtbundels voor een tegelijk bedwelmend als vervreemdend Tarantino-effect zorgden. Muzikaal deed het ons wat denken aan een kruising tussen Demdike Stare en The Haxan Cloak. Met veel saxofoon uiteraard.
Decraene stond nog op de achtergrond te spelen toen de 4 hoofdrolspelers van de avond als in een ritueel plaatsnamen op de bühne. Surface zocht vanuit de uitdeinende saxtonen voeling met het oppervlak en de temperatuur in de gezellig gevulde zaal. Veel volk kan niet in de herberg maar wie er was heeft een atypische Rumours-show meegemaakt. Een doorgaans duistere lichtarme setting maakte in de Minard plaats voor een oogstrelende feeërieke productie waarbij overduidelijk niet over één nacht ijs is gegaan. De bevallig uitgedoste elfjes waren er klaar voor. Stefanie was piekfijn Oostersgetint gekleed, en Hannah riep blootvoets beelden op van koningin Nefertiti. “De mooie is gekomen”, zo klinkt dit in farao-taal.
Last Night, eerste nieuwkomer in de set, sloot mooi aan bij Surface en we konden onze ogen en oren de kost geven. Een wervelend lichtspektakel en een klanktapijt van Oosterse kwaliteit, dat nooit voordien zo mooi geweven werd. Hannah en de band kwamen voor het eerst los bij Wallaroo. Normaal is de afstand tussen band en publiek minimaal, deze keer gaapte de halve kaart van Ibiza tussen beiden. Hannah is het gewend om heel diep te gaan en de eerste rijen genadeloos in zich op te nemen, zoals een anaconda doet met haar prooi. In de Minard zagen we vanop afstand hoe mooi het samenspel tussen de vier is. Stefanie leek soms net niet te ontsporen en de magische beats die door Jonas en Pieter-Jan in de zaal werden geprojecteerd spoorden Hannah aan tot dadendrang. Ze sloop over het toneel als was ze de Gentse Karin Dreijer Andersson. Tijdens Ibiza sneed The Knife diep.
Feit is dat magie niet ver weg is als Hannah en Stefanie samen hun keel openzetten. Naar adem happen, in de ogen wrijven, in willekeurige volgorde. Patchouli en Porsche, nog twee nieuwkes, lijken ingetogener en uitgesponnen synthnummers die vooral doen denken aan The Chromatics. Dat kan op zich alleen maar goed nieuws zijn. Knallen deden Rumours wel nog met de twee geweldige paradepaardjes uit Megamix. Eerst was er die dromerige Tik Tak. “I wanna make this work” bijt Hannah van zich af.
Pew Pew is a ‘sexy Moby of a jilted generation’ en zal wel altijd een gangmaker blijven. Beestige synthpop. Balancerend dansen in de pluchen zeteltjes was te riskant, dus hielden we het net als Stefanie Mannaerts maar op enthousiast headbangen.
Deze Relief show toonde aan hoeveel liefde de band voelt voor haar trouwe achterban die zo een uniek concert meemaakte, maar onderlijnt ook dat ze met één of twee wereldnummers de Whispering Sons van Tomorrow(land) kunnen worden. Het kwartet verliet op de tonen van Twin Peaks al even mysterieus het strijdtoneel als ze waren gekomen. David Lynch zag dat het kort maar goed was.
Foto door Ann Cnockaert. De volledige fotorepotage kan je hier vinden
