Fotografie: Hannelore Dieleman
Wat hebben enkele (ex-)leden van Gorki, K’s Choice, De Mens, Meuris, Les Truttes, Arno, Zita Swoon met elkaar gemeen? Ze luisterden ongetwijfeld allemaal naar The Clash, de belangrijkste punkband ooit. En, ze vormen samen Radio Clash, een Belgische tributeband van The Clash.
Op de tonen van This Is Radio Clash kwamen het podium op in een half gevulde Charlatan. En ze vlogen er stevig in, het moet gezegd. Drummer Dirk Jans zette Janie Jones in en onder meer London’s Burning en I’m So Bored With The USA (wij ook) gingen er in een rotvaart door. Wanneer Death or Glory aan de beurt was, speelde de band zo strak als de broek die rond de benen van zanger Filip Heylens zat, die een gretige Joe Strummer neerzette, zwarte Tele inbegrepen. De riffs en solo’s van Thomas Vanelslander (in de rol van Mick Jones) kliefden door de Gentse uitgaanslucht.
“Speel eens een cover!” werd er door de grappigste man uit het publiek geroepen en dan was het de beurt aan Rock The Casbah, een nummer dat liet zien dat The Clash op een paar jaar evolueerde en allerhande invloeden in zijn muziek verwerkte. Radio Clash speelde het met verve, in een potige en snelle versie, het refrein in koor gebracht door Filip Heylens en Thomas Vanelslander. Ook Police On My Back klonk alsof de titel realiteit was. Tommy Gun next, wat een weelde toch! Die drumsalvo’s! Die gitaren!
Dan was het tijd om de snaren even gas terug te laten nemen, en de ritmesectie te laten schitteren, want The Clash maakte ook dansbare muziek en reggae. Bart Van Lierde op bas en Dirk Jans konden zich naar hartenlust uitleven op Revolution Rock. Vlotjes verder naar Rudie Can’t Fail (op een Bo Diddley ritme). Bij Train In Vain (Stand By Me) nam Vanelslander als Mick Jones even de lead-vocals over van Heylens.
Om maar te zeggen The Clash was veelzijdig, maar Radio Clash was dat ook. Deze jongens hebben de songs goed in de vingers en wisten er de nodige urgentie in te leggen. Naarmate de set vorderde kwamen ze steeds beter op dreef en gingen de drie vooraan alle hoeken van het te kleine podium af.
En dan moest de grande finale nog komen met de grote hits van The Clash: bij Magnificent Seven werd er gedanst in de zaal. Should I Stay Or Should I Go, maakte al zijn potentie waar, Heylen aan de zang, Vanelslander ging steeds wilder tekeer op zijn gitaar, Dirk Jans roffelde zijn vloertom spreekwoordelijk aan flarden.
Bissen deden ze met London Calling met mogelijk de beste rock-bas partij ooit, en ja, Bart Van Lierde had er plezier in, maar hield zijn Precision Bass in één stuk. Het podium van de Charlatan was er hem ontzettend dankbaar voor, want dat zijn uiterst stevige gitaren. Nog een witheet White Riot en Sonny Curtis cover I Fought The Law, en onze trip down memory lane zat erop.
Op de tonen van Hitsville U.K. ontving de band het laatste applaus van de enthousiaste zaal.
Radio Clash (Belgium, staat er op de basdrum bij) weet de spirit en energie van The Clash te vatten en verplaatst je in tijd en plaats, naar het Londen van eind de jaren zeventig, begin de jaren tachtig. Dat is meer dan een AI-experience of VR-bril ooit zullen doen. Voor de pogo en het biergooien kan je immers zelf zorgen.
Coming to a theatre near you soon. We mogen het hopen voor jou.
Radio Clash (Belgium) | Facebook | Instagram
