Kunstencentrum Vooruit, niet (meer) te verwarren met de gelijknamige politieke partij, kreeg vrijdagavond het Bergense noise rock duo La Jungle over de vloer. De muzikale brousse van dienst was de ‘uitverkochte’ Theaterzaal waar welgeteld 200 liefhebbers mochten plaatsnemen. Braaf gezeten op veilige afstand van elkaar en – à la guerre comme à la guerre – fulltime gemuilkorfd.
Een lichtjes hallucinante setting voor een show van een knotsgekke band die het moet hebben van spijkerharde trance-kraut op volume 10. Opzwepende lappen noise die eerder uitnodigen tot nerveus heen-en-weer huppelen en onnozel doen in goed gezelschap dan iets anders. De corona-politie mocht echter gerust zijn, in KC Vooruit bleef iedereen gedwee op zijn/haar zitje tijdens de esbattementen. En volgde na de feiten gehoorzaam alle directieven om de building volledig virusveilig te verlaten.
La Jungle zette, geheel volgens verwachting, van bij de start de beuk erin met een driftig uitgevoerd OK, This Is Not A Parachute. Behept met een bijzonder aanstekelijke groove die het publiek inspireerde tot uitbundig joelen na de feiten. Meteen gevolgd door meer deugddoende gekkigheid met Hahehiho. Een tribale kreet begeleid door snoeiharde snare drums die het publiek tien minuten lang hypnotiseerde.
Verder op de playlist: een fijne selectie van ouder werk, w.o. Caracala, en één volledig nieuw nummer. Dat moest in alle heftigheid niet onderdoen voor de zaken die al bekend in de oren klonken. Afsluiten werd gedaan met een fors stampend Ape In A Phyton dat op geen enkele Jungle-show ontbreekt. Het eerste en meteen ook enige bisnummer.
Een halfgare muzak-versie van Wake Me Up Before You Go-Go (Wham!) deed het publiek finaal uitgeleide. Een practical joke die al eerder in stelling werd gebracht. Een plezant weerzien met de charmant-jolige herriemakers van de andere kant van de taalgrens. Zij het in behoorlijk bevreemdende omstandigheden die liever vandaag dan morgen de wijk mogen nemen.
