Vorig jaar in december had de vierde langspeler, Lacuna, van Trixie Whitley moeten verschijnen, maar door omstandigheden verscheen dit fijne plaatje pas dit jaar eind maart. Op deze nieuwe release flirt Whitley iets meer met elektronica en werd deze plaat niet echt met veel lof onthaald. Toch staan er enkel topnummers op, het feit dat Trixie zichzelf niet steeds herhaalt, wordt haar niet altijd in dank afgenomen. Maar we zouden moeten juichen als artiesten zichzelf heruitvinden en kiezen om nieuwe wegen te betreden en niet enkel op altijd safe spelen.
Helaas trad deze sublieme zangeres niet veel op in ons land afgelopen jaar, ze liet de Ancienne Belgique twee keer vollopen en was deze zomer te gast op het Cactusfestival, M-idzomer en de Lokerse Feesten. Dus zijn we super enthousiast dat Trixie dit najaar nog eens naar de kleinere clubs komt.
Voor deze clubtournee mocht het Brusselse r&b duo Juicy het voorprogramma verzorgen. Julia Rens en Sasha Vovk treden nog maar op onder de naam Juicy sinds maart 2018. Het duo heeft twee ep’s (Cast A Spell en Crumbs) uitgebracht die ze al door heel Europa gepromoot hebben met live-optredens. Vorige maand werden ze nog genomineerd voor Best Live Act, Best Ep en Best Artwork voor de Red Bull Elektropedia Awards.
Het vrolijke Brusselse duo Juicy opende de avond met veel overtuiging en bracht een set met enorm veel energie. Beide meisjes hebben een warme, soulvolle stem die perfect matched met elkaar. Daarenboven kunnen ze ook vurig rappen met bijbehorende dance moves. Ze kunnen niet enkel geweldig zingen ook speelden ze alle twee op keyboards en Julia Rens drumde ook op sommige nummers terwijl Sasha Vovk af en toe wat op haar gitaar tokkelde. Er was altijd beweging te zien op het podium wat wel bij hun catchy nummers vol r&b, soul en hiphop past. Iets zegt ons dat Juicy wel eens heel groot zou kunnen worden. Je kan moeilijk stil blijven zitten bij hun songs en ze zijn super professioneel.
Wij waren alvast goed opgewarmd voor Trixie Whitley. Deze keer had Trixie een drummer en een keyboardspeler meegebracht in tegenstelling tot deze zomer waar ze voor haar festivaloptredens enkel met haar drummer op pad ging. Whitley opende haar set met de sfeervolle intro van Lacuna gevolgd door Heartbeat waar hier en daar wat dubeffecten in zaten. Long Time Comming bracht ze intens en vol overgave May Cannan kreeg een rock bewerking en bij Time liet ze haar gitaar nog meer scheuren. Na al dat rauwer werk deed ze haar schoenen uit om een heel sensuele versie te brengen van Closer. Een kippenvelmoment en neen, dat kwam niet door de temperatuur.
Het mooie Fishing For Stars bracht ze solo op gitaar, naar het einde van het nummer werd de song nog wat bijgekleurd met geluiden van het keyboard. Bij Hotter I Burn mocht de drummer even tonen hoeveel talent hij wel had en het moet gezegd worden: zijn ritmepatronen waren niet van de simpelste wat de songs meer variatie gaf. Het hoofdstuk Lacuna werd afgesloten met een dreigende versie van Bleak.
We kregen slechts twee oudere nummers te horen, eerst een hele donkere versie van Soft Spoken Words en een pure versie van de klassieker Breathe You In My Dreams. Voor de aflsuiter ging Whitley terug naar haar recentste plaat met het nummer Dandy. Trixie kroop daarvoor achter de drums en de drummer speelde enkel op zijn snaredrum, waardoor de song heel ritmisch en zelfs dansbaar klonk.
We zouden nog één bisnummer krijgen Oh, The Joy, maar al gauw bleek dat Trixie een blackout had en in het midden van het nummer de akkoorden niet meer kende. Ze bleef proberen maar het werd alleen maar erger. Daarna wou ze het lied op de keyboard brengen, maar dat idee werd snel afgebroken, zodat ze maar besliste om gewoon te stoppen.
Spijtig dat het optreden zo moest eindigen want de rest van haar set was subliem en, zoals altijd bij Trixie Whitley, heel intens. We zijn van haar gewoon dat ze zichzelf 200% geeft tijdens haar optredens en dat zie je niet zo vaak op een podium, dus met heel ons hart vergeven we haar dat het bisnummer geen succes werd.
