“We gaan met dertien op het podium staan vanavond!” sprak een enthousiaste Lien Schoeters voor een volle Mechelse Stadsschouwburg. Een paar jaar geleden grapten we nog met haar aan de toog van de foyer: “Ooit sta jij daar!”, Ze moest er om lachen, met fonkelende oogjes toch ook; “ja, dat zou wel heel mooi zijn” bekende ze toen. Het leek een onbereikbare droom. En kijk, donderdag 12 december 2024 was het dan eindelijk zover, de Mechelse singer-songwriter had niet alleen de Stadsschouwburg los uitverkocht, ze stond ook nog eens met veel ‘schoon volk’ op de planken. Bovendien kon Schoeters haar eerste mini-album voorstellen, dat nadien als zoete broodjes van de hand ging aan de merchandisestand, al dan niet met een handtekening van Lien.
Dat schoon volk waarmee Schoeters samenspeelde, omvatte niemand minder dan Steven Van Gelder op drums en percussie, Bert Embrechts op bas en Peter Peirsman op gitaren, die ook op de debuut-ep te horen zijn. Maar er was ook een heus achtergrondkoor opgetrommeld. Behalve de sterren van de hemel zingen, begeleidde Lien zichzelf op de vleugel. En er waren de muzikale gasten Wendel Berckmans (Tragic Eyes), Bert Janssens (Berang), Allan Muller en Klaas Delrue. Begeleid door een heuse band, kregen de stuk voor stuk mooie en soms breekbare liedjes van Lien Schoeters, een nieuw dynamiek, zonder dat aan de intensiteit of intimiteit ervan afbreuk gedaan werd.
Een paar minuutjes later dan gepland wandelden Schoeters en haar band het podium op en Lien zette meteen in op de piano en een wonderlijk mooi An Hourglass was ons deel, één van de oudere liedjes uit het repertoire en een absolute favoriet van ons, nog steeds bloedmooi, met prachtig pianospel, en die mooie stemmen van Lien en achtergrondzangeres Naomi Breine, erg intiemgebracht. De band nog semi-werkloos, maar die mochten bij de twee song, Backpack, stijlvol invallen, toch na het tweede chorus. Eerst schitterden backings Ella Hintjens, Doris Voortmans en Naomi Breine, samen met Lien. Voor ons was dit een volledig nieuw lied en we waren meteen verkocht, aan deze parel. Een erg mooi Something to Remember volgde.
Wendel Berckmans was de eerste gast die Lien mocht aankondigen. Samen met de band, Wendel op akoestische gitaar en Lien op piano en weer hemels zingend, mooi backings door Naomi, brachten ze een verkwikkend This Game, één van de nieuwe liedjes die op de ep prijken. More and More baadde in heel jazzy en rokerig sfeertje en het arrangement had wat weg van Brussels By Night van Raymond van het Groenewoud.
Backingvocalist Andrés Cusimano uit het koortje nam aanvankelijk de lead voor zijn rekening, we moesten eventjes denken aan de stem van James Taylor. Echt waar! Dan ook bijgestaan door Lien en Naomi. Fraai nummer, knappe arrangementen en rijke instrumentatie.
“Hij gaat volgend jaar weer toeren met Motel Melly,… erh Metal Molly”. Lien moest zélf hard lachen om die verspreking en Allan Muller liet het niet aan zich hart komen. Muller deed mee op twee nummers waarbij hij zijn elektrische gitaar zachtjes liet ronken. Samen brachten ze Fantasy of Greatness en Warmth In Winter. “We hebben dit samen geschreven, al haalde ik er een stukje uit”, bekende Muller. “Ik heb er vrede mee”, aldus Schoeters. Allezins klonk Warmth In Winter bijzonder mooi, en ja, warm.
“Dit was een van die eerste liedjes die ik ‘stiekem’speelde ’s avondslaat backstage in de Schouwburg, allicht ook het eerste dat ik toen deelde op mijn socials”, leidde Lien Perfect does not exist in, dat ook de ep haalde. Terechte keuze want een machtig mooi lied. Liens mooie stem, accordeerde knap met de zachte vocalen van Peter Peirsman. Prachtige pianopartijen, zuinige gitaar, subtiele bas en percussie. Erg knap.
Net als An Hourglass was The Wind in our Back stiekem altijd al lang een favorietje van ons; blij dus dat dit ook in de set zat, hier in een machtige uitvoering, samen met Bert Janssens (Berang) die machtige noten uit de akoestische gitaar toverde, met de band die later inviel. En met deze derde gast bracht Schoeters ook Labels. Lien nam mee plaats bij de backings; vocale pracht van alle vijf, terwijl Janssens vooraan op het podium zijn gitaar deed zingen, weliswaar met zijn rug naar het publiek.
Nu al ons favoriete nummer van de nieuwe ep, of een van dé, is al zeker Your Power, ingezet door Lien op de piano, met een knappe bassolo van Bert Embrechts, en Lien die nog eens haar Engelenstem mocht etaleren, met de pakkende lijn ‘for you your weakness will be your power’. Zo mooi!
“Goedenavond Mechelen! Lien gaat in het Nederlands zingen, en ze moést niet eens van mij”, aldus Klaas Delrue, de laatste gast van de avond die zo zijn entree maakte. “Als jij dat kan, kan ik dat ook, he, Klaas”, reageerde Schoeters. Samen, gesteund door band en Doris, Ella en Naomi van het koor bracht het duo Van Begin tot Einde, heel erg goed gedaan. En Lien mag van ons gerust wat vaker in het Nederlands zingen, dat gaat haar bijzonder goed af!
“Ik heb de eer het enige popliedje van de avond van de avond te mogen zingen”, zei Delrue. Bij de eerste tonen herkenden we Good Day, nog zo’n ‘oude’ favoriet van ons, heel erg goed gedaan, ook die strofe die Klaas in het Nederlands zong. En nog steeds een oorwurm, niet dat het een straf is om uitgerekend dit liedje het hele weekend in je hoofd te hebben natuurlijk.
“Ik vergat steeds te melden wanneer het een liedje van de nieuwe ep betreft, maar dit is er dus weer eentje”, vertelde Lien ons en we mochten kennis maken met het juweeltje I You Too.
En toen sprak Schoeters de onvermijdelijke woorden die nu eenmaal ooit op de avond uitgesproken dienen te worden: “We zijn toe aan ons laatste nummer. Dit liedje gaat letterlijk over mijn droom om ooit op het podium te staan, in een grote zaal. Over vandaag dus” en Lien bezorgde een hele zaal een overdosis kippenvel met een subliem Cuts Right Through Me, een nummer dat al een tijdje meegaat dus, en jawel nog een favoriet van ons. Zo terecht dat dit ook op de ep prijkt, en ideaal om de set mee te eindigen.
Aanhoudend applaus, ook meer dan terecht. En nadat Schoeters en haar band ons wel eventjes lieten wachten, verscheen Lien alleen, enkel gewapend met een akoestische gitaar. “Allemaal ongelooflijk bedankt, dit zal ik nooit vergeten”. En helemaal vooraan het podium, a capella, zichzelf begeleidend op die akoestische gitaar bracht ze From Far to Near. Prachtig! De muzikanten tekenden weerom allen present, alsook de gasten en als ultieme afscheid kregen we nog Sing cadeau: ‘Sing what you can’t say’, een parel die ook al langer meegaat én op die nieuwe ep staat.
Lien, je hebt dit fantastisch gedaan, je laten omringen door geweldige muzikanten en jouw mooie liedjes in een bomvolle zaal laten schitteren. Ja, het is geen droom meer, het gebeurde zomaar écht!
Die geplande ep Safe Harbour kwam er dan uiteindelijk niet, de nummers daarvoor bedoeld (Rocks To Lean On, Meaningless, Apparantly, Empty Fridge, Memories en Room for Doubt) vind je op de gekende streamingkanalen, net als de gloednieuwe ep Lien Schoeters, die je ook fysiek kan vinden natuurlijk, uitgebracht op het Quest4-label en geproducet door Rafael Van Assche. Een absolute aanrader! En nu hopen dat ook de radiostations die kleine juweeltje oppikken, dat verdient Lien Schoeters wel!
Foto’s: Patrick Van den Troost, behalve waar anders vermeld
LIEN SCHOETERS: facebook • instagram
