Overal te velde rijzen kleine openluchtoptredens op en deze zondag was dat op het terras van het idyllische cafeetje Klein Zwitserland in Zwalm. Geen PA, geen podium, maar een partytentje en een vol terras waar Jan (zanger/gitarst), Andy (bas), Piet (drum) en Frederik (gitarist) van de Aalterse band KLeINKiTsch hun nummers live brachten.
Een vrij nieuwe band, die je onder de noemer kleinkunst kan vatten, omdat ze – voornamelijk in het Nederlands – met kritische woorden de maatschappij, de liefde en het leven bezingen. Maar daarmee is niet alles gezegd, want de klassieke rockband opstelling met knappe gitaarsolo’s en Jans ruwdiepe stem geven de tracks ook een behoorlijk poprockgehalte. De kitsch zit hem dan vooral in de teksten, die vaak met een flinke knipoog en teug ironie gebracht worden.
Ze openden met Als De Dijken Breken, waarin we meteen hoorden dat het vooral de gitaren en de zang zijn die de hoofdrol spelen. Bas, drum en de akoestische gitaar van zanger Jan, vullen daarbij de sound met warmte.
Jihaa Hihihi is duidelijk geschreven vanuit een geluksgevoel. Met triggerende country-elementen in het snaarwerk en een walhalla aan jabbertalk in het refrein hoorden we een drinkebroerslied over leute en vertier.
De Vlaamse Super Tip Top 40 is een van de hitlijsten waar Kleinkitsch in de top 15 belandde. Met De Realiteit, een track die ook live zweeft tussen het nerveuze zoeken naar de realiteit en de rust en angst van het verliezen ervan.
Vol zelftwijfel, toch je liefde verklaren doen wij vanaf nu met Maar Wie Ben Ik? Een heerlijke gitaarlijn en warse vocals die het zelfrelativerende verlangen laten horen. Hoewel we niet zeker zijn of “Ik wil je besproeien. Met een beetje water maak ik je nat” dé beste openingszin is bij je toekomstige.
“De zon schijnt, maar ik liever niet.” Elk van ons wordt weleens overvallen door de donkere gedachten, die we ook hoorden in Klaagzang.
Terwijl Jan alle nummers perfect aan mekaar wist te praten, was het duidelijk dat deze band klaar is voor méér optredens. Eentje met een echt podium en een PA, want klankgewijs durfde het soms wel nog even misgaan daar onder dat partytentje. Maar op zich deed dat niets af aan dit fijne optreden.
De karakteristiek diepe, krachtige stem van Jan past prima binnen de nummers en klonk slechts af en toe twijfelend bij de overgang tussen zang en spoken vocals, bij hoogtewissels of bij het doseren van zijn eigen kracht. Dé grote kracht van dit viertal is het geheel van hen samen. Elk bandlid draagt bij tot de sound van de groep. Ook al is de baslijn soms erg eenvoudig of horen we slechts wat getik van de drums, ze mogen niet ontbreken in hun eigen geluid.
Als we twee favoriete nummers mogen noemen, dan waren het absoluut Keihard en Tinderverhalen, omdat we daarin een troef hoorden die Kleinkitsch gerust nog meer mag inzetten. Wanneer Jan en Frederik samen in duet gingen, ontstond er namelijk een magische dynamiek, met het knappe contrast tussen de hoge, zachte stem van Frederik en de krachtig diepe stem van Jan.
Keihard verklankt de tristesse bij een relatiebreuk met knap opvallende, doch zachte drumritmes. Prachtig keihard, dus. Je weet wel… “Want we hadden is nu dood verklaard”. Ook Tinderverhalen zongen Frederik en Jan samen. Een rockballade over swipen door de jungle van passie en nijd, over liefde op bestelling. “Die raak je zo weer kwijt.”
De Tijd Vliegt laat melodieus gitaarwerk horen, in het tikkende ritme van de drum, terwijl Ben Jij Zoals Mij? de zomerse nieuwsgierigheid met speelse riedels en een knipoog bezingt. Eén van de straffere tracks horen we met Barracuda: rock-’n-roll met power! “We leven in onmin, maar ik wil je liever hier vannacht.”
Een ironisch rauwere klank hoorden we in het Duitstalige Hässlich Wie Die Nacht, dat naast de Engelstalige cover van een nummer van een vriend die momenteel het huis niet uit kan komen, het enige niet-Nederlandstalige nummer was. Easy and nice klonken de mooie woorden “Rain on a weekday is sometimes weak on a rainday”.
Afsluiten deden ze, ondertussen onder druppelende hemel, met Alles Voor Een Gelukzalig Gevoel.
Kleinkitsch maakt ons ongeduldig. Om hen binnenkort opnieuw live aan het werk te zien op een plek waar de technische omkadering hen ongetwijfeld nog beter zal laten klinken!
