Nergens in België is het enthousiasme voor de Belgische underground zo groot als in het Gentse stadscentrum. Het Trefpunt-zaaltje zat dan ook afgeladen vol voor twee Belgische bands die elk op hun eigen manier de weg naar de erkenning plaveien, en nog beter die naar het succes. Reden van deze kleine volksverhuizing was de release van de nieuwe single van Jarvin. Omdat de wereld al genoeg eenzame zielen telt, werd aan Larssen. gevraagd om opwarmer van dienst te zijn. Opwarmer? Meer iets dan van de sokken geblazen te zijn na de allereerste minuut.
Op papier is Larssen. het geesteskind van Sasja Maekelberg (voor wie graag stambomen opstelt, inderdaad de broer van) en live bijgestaan door de bonkende beats van Sander Bosmans. Hoewel dit het feestje van Jarvin was, meldde Sasja met grote trots dat ook zij in november een nieuwe single Mess uithebben. Wie tussen de gelukkigen stond, mocht voor het eerst in zijn leven genieten van deze prachtsong. Een typisch voorbeeld van hoe doordacht de muziek van Larssen. wel klinkt. Dwarsliggende elektropop die zweeft tussen vreugde en verdriet, en met twee muzikanten die zeer goed weten waar ze mee bezig zijn.
Dat bemerkten we ook in het razendknappe Space. En dan hebben we nog niet eens over de cover van The Ship van Luc Van Acker gehad. Niet klakkeloos naspelen, maar daar wel handig Elle Et Moi van Max Berlin en Warhaus (de geniale quote “You want Jesus, well I’m not him) in verwerken. Il faut le faire en hoe! Laten we het maar niet hebben over dat best bewaarde geheim, gewoon dat geheim openbaar maken, want deze twee hebben talent zat.
“Veel plezier met Jarvin, ik heb de soundcheck gezien en het klonk megasjiek”, aldus Sasja. Feit is dat het zestal het zichzelf niet gemakkelijk heeft gemaakt om Larssen. tegenover hun plaatsen. Vooral niet omdat het hier niet gaat om dreunende beats, maar ingenieuze indiepop met een hoog romantisch gehalte. Popsongs die tegelijkertijd gemakkelijk in het gehoor liggen, maar door de eigenzinnigheid het tegenovergestelde van pop worden. Een band met lagen, en met nummers die verschillende luisterbeurten eisen vooraleer je de kern doorhebt. Zoals de nieuwe single Sundrops die de reden was voor de feestmaaltijd (en de verjaardag van drummer Simon Zweers), en waar meteen met gestart werd.
Veel heeft de band die is ontstaan in het Gentse Conservatorium rond de jonge producer Jasper Boeur nog niet uit (op Spotify vind je wel De Bijloke-sessies, tip!), maar je hoort dat de muzikanten uiterst goed op elkaar zijn ingespeeld. Dat hoorde je meteen ook in Charades. Rave kenden we nog niet, maar van het bloedstollende Broken Gold krijgen we nog altijd een krop in de keel. Melancholische romantiek, maar met een flinke hoek af, of noem het voor ons part weenpop. Feit is dat het een wereldnummer is, en dat klinkt ook zo op het podium.Dreams en In The Break toonden aan dat er in de toekomst nog mooie singles in het verschiet liggen. Afsluiten met een ijzersterk nummer zodat je de mensen vol overtuiging naar huis kan sturen, en met verstand gekozen voor het krachtige Velvetine dat meer dan eens piept naar het vernuft van alt-j.
Of Simon de acht beloofde bakken Duvels aan zijn fans heeft geschonken weten we niet, wel dat dit twee hoogstaandeconcertjes van twee topbands waren.
