Tekst: Stefaan Van Volcem
Foto’s: Johan Vanparys
GEORGE DYLAN
Die avond heerste in de concertzaal van Snuffel Hostel een gezonde vorm van chauvinisme. De gastjonkvrouwe van dienst schoof twee jonge acts voor onze kiezen en nog gratis ook. ‘Bruges la forte’.
De Brugse twintiger George Dylan – né Dylan De Crop – had zijn bandleden van zich afgeschud voor een korte soloset. Gezegend met een kloeke stem en gewapend met gitaargerief trad hij het publiek tegemoet. Dit deed hij met gesloten ogen, terwijl zijn mond lucht in de microfoon blies. Zes nummers lang probeerde Dylan de aandacht van het publiek te vangen, met een insectennet… Stembuigingen – inclusief het falsettomoment in Use a Friend – zetten die songs kracht bij.
Dylan ging zijn schermutselingen met het bestaan niet uit de weg, maar tekstueel hield hij ook een lichte toon aan, zoals in (I Should Be) Grateful (For The Things You Do). Hij bedankte zijn aanhang voor 5.000 streams ‘and counting’ voor Passing Through, zijn debuutsingle die twee jaar geleden verscheen. “Dit leverde me een gratis koffie op”, ginnegapte Dylan. Hierna moest hem van het hart: “I guess you don’t love me at all”. Een songline die kan tellen.
De jeugdige Bruggeling sloot af met zijn lockdownsingle Sick and Tired, een aangrijpende song over psychische kwetsbaarheid, een kwaal die tijdens de coronaperiode weer de kop opstak. De dag nadien kopte Metro op de één: “Angst en depressie treffen één Belg op zeven”. Ook wij horen hier helaas bij.
Met zijn uitgepuurd songmateriaal met een folky inslag verdient George Dylan een breder publiek. ‘En avant’.
NEVA
Studenten maken al decennialang muziek en ook de pupillen van PXL Music timmeren al jaren aan de weg. Een bundeling presenteerde zich in Snuffel Hostel als Neva. Jente Neels is de pronte frontjonkvrouwe van dit kwartet. De Brugse volgt ‘zang en songwriting’ aan voornoemde onderwijsinstelling. Geen wonder dat deze prille, maar niettemin imposante persoonlijkheid indrukwekkende acrobatieën op allerlei toonladders uitvoerde en dat op hoge hakken, ‘hechte’ liefde. Of toch niet, want ook hier speelde amor voor stokebrand. In Ocean, Tattoo en Strangers, drie nummers die samen de eerste Neva-ep vormen, uitgebracht afgelopen lente trouwens.
De drummer van Neva heeft geen naam, maar de gast die pads en allerlei elektronisch speeltuig bedient en hiermee ook breakbeats laat stuiteren, heet Alex Liegeois. Alle elementen van Neva smolten perfect samen in Tattoo, een synthese van hun synth- en dreampop. Ook vestimentair klopt het plaatje bij deze band.
Misschien wordt het daarom wel wat met Neva. Dit kan al door de op handen zijnde single Heartbreaker, het ‘point final’ van dit optreden, in pakweg De Afrekening (StuBru) of Vox (Radio 1) te stemmen.
‘It’s up to you, Flandres, Flandres.’
