Tekst & beeld: Kris Verdonck
En plots stond ik Slongs te begeleiden terwijl er voor m’n neus een halve striptease bezig was en een blauwe Gothicsmurf mee piano probeerde te spelen. Wat er ook verder en voordien gebeurd is, we hebben het wereldrecord “Langste Velvet Underground-cover” scherpgesteld op twee uur en half Ride into the Sun. Ware het niet dat de mannen van de backline het podium begonnen af te breken, we waren nog bezig.
De Antwerpse Nachtburgemeester Vitalski had een plan. Hij zou de Bourla kapen, het schoonste cultuurhuis van noorderlijk België. Met de mensen die al maandenlang meedoen aan Don Vitalski’s Legendarische Dinsdagclub. Want weet u, het weekend begint op dinsdag. En dat moet gevierd worden, elke dinsdag. En daaraan doet veel schoon volk aan mee. De Marcellen Vanthilten, Jan Desmetten en Stef Kamils delen het podium in kelders en zalen met pure amateurs, volkszangers, burlesquedanseressen, performers, dansers, dichters, majorettes, tekenaars en zo voort en zo verder. En dat alles in de groots mogelijke chaos georkestreerd door Vitalski, die zich telkens laat opmaken met blauwgeverfd gezicht als de Gothicsmurf.
En al dat schoon volk zakte af naar de Bourla waar in de grote zaal iets tussen een bonte avond en een hoogstaand literair evenement gebeurde. Inclusief majoretten. En een polonaise in de overvolle, tot in de balkons gevulde zaal. Het publiek was al event bont en dito gekleed als de artiesten op het podium. Die laatsten moeten met meer dan honderd geweest zijn. Wegens gebrek aan podiummeester liep het feestje al gauw uit, om te eindigen met een tombola en een majorettenstoet richting foyer.
Plan nummer twee: in de foyer staan zeventien groepen geprogrammeerd die één nummer aansluitend en ononderbroken zullen spelen: Ride into the Sun van de Velvet Underground. Vitalski had minutieus en heel moeizaam wekenlang gepuzzeld aan een tijdschema dat vanaf minuut twee al om zeep was wegens muzikanten – en vooral bassisten – niet te vinden. Prachtig.
Iets na half elf mocht Mercelis de boel aftrappen. Hun versie bleef redelijk dicht bij de Velvets. Matt Watts met een Fender, Jef Mercelis achter de Korg. Na een tiental minuten vervoegde dichter Jan Ducheyne zich bij het kwartet om een ode te brengen aan Gothicsmurf Vitalski. En kwam de linkshandige Kloot Per W erbij, waardoor het nummer nog meer Velvetssfeer kreeg. Ondertussen was burlesque dame nummer 1 begonnen aan haar act en was het in de overvolle foyer zeer onduidelijk wie publiek en wie act was. Twee dames in catsuit en een Duvel in de hand wachtten geduldig tot ze het danspodium mochten beklimmen terwijl meisje nummer 2 gekleed als een Blauwe Engel erop ronddraaide.
“Waar zijn al die fucking bassisten”, riep Gothicsmurf plots in de micro. De eerste bassist beklom na een tijdje het podium. Ride Into The Sun kreeg wat meer drive en David Bovée kwam erbij en probeerde het nummer een draai richting soulfunk te geven. Na een tijdje lukte dat. De geluidsman had blijkbaar ambras met zijn lief, en was naar huis gegaan. Niemand achter de knoppen. Bij momenten een geluidsbrij, en van de dichters was soms weinig te verstaan. Maar ze waren erbij, deze in de koekenstad gecensureerde wezens. En zo ging het maar door terwijl Ride into the Sun een Parijse twist kreeg met een dame in jarentwintig glitterjurk en wat later overging in de 60’s-vibe van Hash Bamboo Shuffle.
En ineens, we zijn twee uur later, duwde iemand me richting mijn gitaar en moest ik mee het podium op terwijl Ernst Löw bezig was. Zijn vriendin Deborah Ostrega kreeg een micro en Slongs kwam erbij en die begon te rappen. Het nummer veranderde al gauw in reggae en Slongs kreeg direct het publiek mee, dat heftig begon mee te dansen en te klappen en te zingen. Podium en zaal daverde. Mr. Pig, onze drummer bij DIANE Grace, nam over van de legendarische Bruno Meeus, en stuurde de muziek richting noise. Enfin, mijn gitaar ontplofte ook eventjes. Sonic Youth-vibe. Ondertussen probeerde onze gezonnebrilde Mauro B. het podium op te geraken, maar aangezien hij als een opgefokte wildeman in de micro stond te brullen, dachten drie stevig gebouwde mannen er maar niet beter aan om hem de zaal uit te sleuren. Waarop Goticsmurf zich op de worstelende mannen stortte. And the band played on tenmidden van de chaos. Tot klokslag 1uur. De mannen van de backline zetten het licht en de versterkers uit. Feestje op het podium gedaan. Gelukkig was God een dj.
