Foto’s: Cath Van Laere
Be Who You Wanne Be, dat is de titel van de nieuwe Stef Kamil Carlens plaat, een titel die waarschijnlijk voor deze Antwerpse singer-songwriter ook een soort van levensmotto is. Hij doet al jaren waar hij zichzelf goed bij voelt en houdt daarbij geen rekening met of wat hij doet hip is of niet. Die eigenzinnigheid siert hem, dat en het feit dat hij een talentrijke multi-instrumentalist is die heel straffe songs uit zijn mouw kan schudden.
Hij is ook niet bang om muziek van zijn muzikale helden in een eigen versie te brengen. Vorig jaar bracht hij een live album uit met enkel composities van Bob Dylan en op Be Who You Wanne Be gaf hij liedjes van Dez Mona, Prince en Alain Bashung een nieuw jasje.
De nieuwe plaat staat vooral in het teken van 70’s en 80’s funk maar dan op zijn Carlens, dus weet je dat het uniek is. Het is dan ook opnieuw een ijzersterke plaat.
Voor deze tour doopte Stef zijn band om tot The Swoon. Ze bestaat uit Nel Ponsaers (Alderson) op keys en backings, Maarten Moesen (Messidor, Buurman) op drums, Jonas Meesmans (Nicolas Mortelmans) op gitaar, Mirko Banovic (Arsenal…) op bas, Alban Saerens (Walrus…) op tenor- en baritonsax en keyboard en Rahmat Edmonds (Amaea) op backings en viool. Wij trokken naar De Casino om te horen of het aanstekelijk vuur van op de plaat ook live tot zijn recht zou komen.
Het kleurrijk gezelschap opende de set met de Moondog Jr. klassieker Bombo waar een super aanstekelijke groovy versie van werd neergezet. De jazzy sax van Saerens zorgde voor een extra dimensie en het viel op wat voor een geweldige gitarist Meersmans wel is (dit jaar mogen we een nieuwe plaat van hem verwachten bij W.E.R.F. Records). Carlens soleerde er in de outro op los samen met Jonas, de combinatie werkte heel goed.
Daarna was het tijdje voor een rondje Zita Swoon met I Feel Alive In The City (waarbij de ritmesectie voor een zalige dubby vibe zorgde) en Still Half A Friend? waarvan we een soulvolle funkversie kregen.
Dan volgde de eerste song van de nieuwe plaat met C’est Comment Qu’on Freine van Alain Bashung die door Carlens in een 80’s funk jasje werd gestoken. Niemand kon nu nog stil blijven staan. Painted Glass uit Making Sense Of ∞ klonk super funky, het was trouwens het enige nummer in de set uit Carlens’ vorige soloplaten.
Tijdens het ingetogen Alone & Attracted blonk de mooie samenzang tussen Carlens, Ponsaers en Edmonds uit en die zorgde voor kippenvel. Op het einde kregen we nog een sublieme instrumentale outro die even strak klonk als funkgrootheden The Meters. Het vergeten parleltje Me & Josie On A Saturday Night van Zita Swoon kreeg een straffe soulvolle aanpak met op het einde een zalige groovy outro waarbij Stef, Nel en Rahmat het publiek trakteerden op een synchroon dansje in de stijl van The Jackson 5 en The Temptations. Carlens moest toen even op adem komen met het prachtig ingetogen Love Me Like A Prayer dat op het einde een knappe gospel vibe meekreeg met de mooie samenzang.
Maar dat rustige momentje duurde niet lang want daarna kregen we het aanstekelijke Suspicion van Dez Mona waarbij het trio weer een soulvol dansje deed. De funky bom Walk On Red, Stop On Green volgde en Carlens ontpopte zich tot een eigentijdse James Brown, Sly Stone en Prince. Het was dan ook bijna logisch dat The Future van Prince volgde met een sublieme gitaarsolo van Meersmans. Vervolgens kregen we vurige r&b met What’s The Pressure van Laura Tesoro dat Carlens bewerkte voor het programma Liefde Voor Muziek.
De set eindigde met nog een Zita Swoon klassieker Everything Is Not The Same, waarbij Edmonds in de outro (die drie keer opnieuw werd gespeeld door mis communicatie…) de leads op sublieme wijze voor zich nam.
Het publiek was wildenthousiast over de heerlijke set wat de band een overdonderend applaus opleverde en het zevental al snel terug op het podium kwam.
De bisronde bestond uit het mooie en ingetogen Take A Little Time dat alles heeft om een klassieker te worden. Er werd afgesloten met Josiewitchgirl van Zita Swoon dat een sprankelend glamrockjasje kreeg met een mooi ingetogen break waarbij de samenzang tussen Stef en Nel iets magisch had.
Stef Kamil Carlens en zijn verbluffende band waren in bloedvorm in Sint-Niklaas. Het was een feest voor het oor en het oog, dat laatste vooral door de dancemoves van Stef, Nel en Rahmat. We genoten ten volle van de kwaliteit en verbluffende energie dat dit gezelschap de zaal instuurden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat dit optreden al heel snel was uitverkocht. Stef Kamil is een man met een visie die zijn publiek altijd weet te raken met iets unieks dat toch vertrouwd klinkt.
Stef Kamil Carlens & The Swoons kan je nog aan het werk zien op:
15/06 – Mosaic Festival, Brussel
21/06 – Fête de la Musique, Aarlen
08/07 – Gent Jazz
30/10 – OC De Djoelen, Oud-Turnhout
31/10 – Schakelbox, Waregem
08/11 – Ancienne Belgique, Brussel
09/11 – De Roma, Antwerpen
