Tekst: Kurt Sybens
Foto’s: Dirk Wouters
In een gezellig gevulde Kapel was het podium nog eens voor Stef Kamil Carlens. Blijkbaar kan hij in Herentals rekenen op een trouw publiek want het was al de derde keer dat hij het volk naar zich toe wist te lokken. En terecht, want hij pakte op zijn ietwat timide manier uit met een strakke en mooie set waarop enkele nummers van Moondog Jr., zijn vroegere band nog voor Zita Swoon, niet ontbraken (waarbij Zita voor intens staat en Swoon voor verlangen).
De meesten van de jongere generatie kennen Stef Kamil dankzij zijn eigenzinnige passage bij De liefde voor muziek in 2019. Vrijdag bracht hij een van die covers, met name eentje van Bart Kaëll. Maar het publiek dat Stef Kamil aantrekt bestaat toch voornamelijk uit veertig en meer plussers.
Het was zittend genieten geblazen van deze muzikale virtuoos die vlotjes surfte van het ene snaarinstrument naar het andere, tussendoor plaatsnam achter de toetsen en zijn mondharmonica bovenhaalde voor onder andere een cover van Bob Dylan.
Met zijn onafscheidelijke pet gaf hij met Antwerps accent bij vlagen een woordje uitleg bij de nummers zonder te verzanden in oeverloze bindteksten met een zogenaamde boodschap. Iets wat een publiek, dat uitkijkt naar een avondje ontspanning, kan missen als kiespijn. Neen, bij Stef Kamil eerder een korte, schuchtere duiding die hem de tijd geeft om even van instrument te wisselen en het verdiende applaus na elk nummer in ontvangst te nemen. Terecht, want het talrijk opgekomen publiek wist dit intieme concert duidelijk te smaken.
