Tekst: Kris Van den Bossche
“If it’s Tuesday, this must be Belgium.” Rufus Wainwright en het strijkorkest Amsterdam Sinfonietta sloten hun tournee Devils and Angels af in de prestigieuze zaal Henry Le Boeuf van Bozar in Brussel, de enige Belgische halte naast twaalf Nederlandse data in januari 2023.
Eerder werkten de twee al samen in 2017 met een andere selectie songs, waarvan ook in 2021 een live album werd vrijgegeven. In dezelfde sfeer bracht Wainwright ook al een tribute uit aan Judy Garland, waarin hij haar legendarisch concert uit 1961 trouw opnieuw uitvoerde.
The Gay Messiah kwam in een zwart glitterjasje en een trendy, gescheurde jeans het podium op en verraste meteen door na de ouverture van het orkest een swingende, erg vrolijke versie van Prince’s Raspberry Beret ten berde te brengen. De nummers kwamen uit een breed scala: van barok-opera, over de georkestreerde pop van Wainwright zelf, tot pop-covers en een ode aan het werk van zijn ma en tante en van zijn vader. Handig als je uit een muzikale familie komt. Ook alle aspecten van leven, liefde tot haat kwamen in de teksten aan bod, met Engels en ook Frans en een nummer in het Italiaans van collega diva Mina.
Dat alles met dank aan het orkest dat erg dynamisch uit de hoek kwam en ook een levendige act neerzette: de strijkers staand en meebewegend als het beste gospelkoor; en met de tweekoppige ritmesectie en een vleugelpiano, occasioneel door Rufus zelf bemand. Naast de pure klassieke stukken, toont het A’dam Sinfonietta dat het breder dan klassiek gaat, terecht de baseline van het orkest.
Eervolle vermeldingen voor het erg filmisch verklankte Arachne, en de country (uit de comfort zone) bij de cover van Dead Skunk van vader Loudon Wainwright III.
Bij dat laatste nummer liet de zanger zich ontvallen dat hij zelf en deze song de twee beste creaties van zijn vader waren. Een goedlachse frontman dus, die tussen alle emotie in de songs door, de zaal entertainde met verhalen over zijn optreden op de Nobelprijsuitrijking en zijn ‘niet-ontmoeting’ met de Zweedse koning (“He’ll regret it.”) En hoe Paul Simon hem op de vingers tikte voor de ogen van 25000 toeschouwers omdat hij zijn verzen van The Boxer niet snel genoeg uit het hoofd leerde. Waarna we het aan Bach schatplichtige American Tune van Paul Simon cadeau kregen.
We kregen dus een boeiende en verscheiden avond van Rufus Wainwright & Amsterdam Sinfonietta, waar de zanger zich als een vis in het water voelde met wat hij al 25 jaar doet: wars van modes en trends zijn eigen pad volgen in de liefde voor muziek van barok tot pop. De afsluiter met zijn bekendste nummer Going To A Town was het einde van een schitterende avond en tour!
