Een van je beste vrienden sterft, je vrouw gooit je buiten en je kampt met een knoert van een verslaving waar je vanaf wil. Wat doet een artiest dan? Right. Hij creëert. Matt Watts en Nicolas Rombouts zorgden met Muted Songs for Piano voor een van de strafste en mooiste platen van de voorbije jaren. Donderdag speelden ze de plaat integraal in Daverlo in Brugge.
Nicolas Rombouts en Matt Watts zijn vrienden. Een duo. Muzikale partners in crime. Op het podium zaten ze heel dicht bij mekaar. Watts met een kleine piano, Rombouts met zijn bas en een heleboel bakjes op de grond waaruit hij klanken en soundscapes toverde.
Overheersend blauw licht en lichtprojecties op discoballetjes zorgden voor een intieme sfeer. De muziek is rustig, heel rustig, ze zorgen dat de snijdende teksten van Watts draaglijk zijn.
Bijna drie kwartier is kalmte overheersend. Tot tijdens het laatste nummer Loloman een jazzy instrumental wordt hertimmerd tot een technonummer, de heren hebben ongemerkt ruimtehelmen opgezet en even wanen ze zich Daft Punk.
