In de meest lyrisch toegankelijke bewoordingen hebben we eerder deze week al de pracht en praal van het nieuwe album Painless van Nilüfer Yanya uit de doeken gedaan, maar we hadden deze doeken opnieuw nodig om de jongedame ongeschonden op het podium te krijgen van de Orangerie, de mythische zaal van de Brusselse Botanique. Ze bracht Léa Sen in het voorprogramma mee uit Londen. Ook een singer-songwriter met een gitaar om het middel. Het feit dat zij als Franstalige resideert vanuit Londen vonden we op voorhand al behoorlijk opwindend, veel meer dan het predikaat ‘Tame Impala’ dat haar tot onze ontzetting werd opgekleefd door bepaalde media. Alleen jammer dat ze haar songs niet in het Frans zingt, dat zou pas een statement geweest zijn. Met een handvol singles onder de vrije arm kwam de Parisienne het publiek opwarmen voor Mrs. Yanya.
You Of Now pt. 1 zal binnenkort haar debuut-ep zijn en wat we hoorden klonk vlot, warm en bedwelmend mooi. Vaak lijkt het voorprogramma wat lukraak te zijn gekozen maar Léa is a perfect match for Nilüfer. Ze twijfelde of haar bindteksten in het Frans of Engels mochten en koos dan toch voor haar moedertaal. Léa heeft een prachtige stem en is ook behoorlijk extravert. Tijdens Again, dat op tape stond want geen gitaar vereiste, waagde ze zich aan danspasjes. Het publiek was er dol op en ook Yanya stond breed lachend toe te kijken aan de zijkant. Afsluitertje Don’t Matter met een soulvolle synthgroove als kapstok liet sowieso het beste verhopen voor wat komen gaat. In de gaten te houden deze Léa Sen.
Onder een sfeervol podiumlichtstelsel kwam de band Nilüfer Yanya aan haar set beginnen. Yanya heeft niet zomaar lukraak wa muzikanten bij elkaar geraapt, wel integendeel. ‘Korganiste’ en saxofoniste Jazzi Bobbi is een veelzijdig muzikante en radiomaker uit Londen en de iets ouderen onder ons kunnen papa Ellert Driessen van Spargo kennen. Beth O’Lenahan van Long Legged Creatures speelt spaarzaam basgitaar en Ellis Dupuy kennen we ook als drummer bij Lucy Lu. Nilüfer Yanya talmde niet en gooide meteen Midnight Sun en Belong With You in de strijd. Beide songs maken op plaat indruk en werden geschraagd door roffelende drums, een kampvuurvriendelijke gitaar, een lieve glimlach en met opzet halfverveeld klinkende vocals. Net als op plaat ging Yanya slechts in het refrein hoger zingen en een fel uithalende gitaar diende haar beurt af te wachten.
Aangezien Painless een aaneenschakeling van overdonderende hoogtepunten is, werd deze spanningsboog ook op het podium met verve opgehangen. Zo was L/R een perfect bewijs van de impact van een gemiddelde Yanya-song anno 2022. Teksten die donkergekleurd zijn, een frivole gitaartoets links en een dartel stembereik rechts maakten het optreden dansbaar, emotioneel geladen en ultra bedwelmend. Zelfs schrik zich te verbranden aan een PJ Harvey-cover was haar vreemd. Het leuke aan deze cover van Rid Of Me was het feit dat de sax van Bobbi het hoge schril stemmetje van Polly verving waardoor Yanya zelf rustig haar ding kon blijven doen zonder zich te hoeven forceren. Stabilise kwam er meteen achteraan en het publiek reageerde laaiend enthousiast. Had ze de ruwste diamanten niet al gebracht horen we je terecht opmerken? Gelukkig beantwoordde Nilüfer deze vraag zelf met een krachtig vervolgverhaal.
Another Life, slotsong van de nieuwe plaat werd prachtig omringd door oudjes Same Damn Luck en een geweldige versie van Angels. Dit nummer toont overigens aan dat de teksten van Yanya ook voorheen geen kans maakten te worden opgenomen in het ‘Feel good hit of the summer’ songbook. Of hoe klinkt ‘Got to burn, angels screaming out on your knees. Never felt so dead alive, there’s disease’ je wel in de oren? Het publiek was danig onder de indruk en de blikken in de ogen van de fans spraken boekdelen. En dan was daar het bloedstollend mooie Trouble. Deze song is geen evidente op de setlist van de Europese tour die gisteravond werd afgerond. Het feit dat Yanya dit speelde is dus wel een momentje waarop de Belgische fans erg trots mogen zijn. Trouble was een hoogtepunt zoals het dat op plaat ook al was. Om dit dan live gekoppeld te zien worden aan het flukse The Dealer was de kers op de taart. Onder een oorverdovend applaus verliet het kwartet het podium na In Your Head, van Miss Universe.
In het schemerdonker zagen we vijf gestaltes terugkeren. Crash werd inderdaad verrijkt met de stem en danspasjes van Léa Sen, en of ze er van genoot. Innige knuffels aan de bandleden vormden het ultieme bewijs van de hechte band die voorprogramma en hoofdact tijdens deze tour gesmeed hebben. Heavy Weight Champion Of The Year was dan het ingetogen doch hypersfeervolle eresaluut van Nilüfer Yanya aan haar Brussels publiek. Het optreden golfde integraal mee op de onstuimige golven van de nieuwe plaat. Wie Yanya live wilde zien op het hoogtepunt van haar kunnen, die stond voor het podium van de Orangerie, want daar was het wel degelijk te doen. Die kans kregen we geen tweede keer. Een nieuwe Painless komt er wellicht niet meer. Artiesten en hun artistiek hoogtepunt. Dit was zo een momentje. Inkaderen!
