Wat een vieze bedoening zeg! Het Depot dampte maandagavond van de animositeit en walmen van vieze meisjes en vieze vlinders, maar het werd een heuse feestdampkring in Leuven. De winnares van SoundTrack 2024 en De Nieuwe Lichting 2025, de zo goed als thuisspelende Kaat Van Stralen kwam haar debuut ep Vieze Vlinder voorstellen en ze was wel degelijk een ‘force to be reckoned with’. We durven zelfs prediken dat Kaat & Co redelijk overdonderend uit de vieze hoek kwamen. Nadat we ons tombolalotje hadden weggestopt maakte de zaal zich klaar voor het voorprogramma, met name Maya Mertens en knoppendraaier Alan van Rompuy (a z e r t y Klavierwerke).
Dit olijke duo combineert rave-dreunen met performance art en de nodige tekstuele humor. Dat resulteert in de heerlijke artiestennaam Vieze Meisje. “Raar”, horen we u denken? Klopt half, hoewel dat woord in grote zilveren blinkende letters op Maya’s shirt stond af te lezen. Vieze Meisje slingerde als een mensaapje over het podium en vaak op de mengtafel van de onverstoorbare Klavierwerker. Haar tabi-pumps van Mary-Janes hinderden haar beweeglijkheid allerminst want uiteindelijk geldt: Life is a vieze cirkel! Saai kan je een optreden van Vieze Meisje niet noemen want met hoogst bevreemdende hyperkinetische en moeilijk verteerbare happen als Dokter en Kerosine profileerde het duo zich als een artiest van Vlees En Steen. We zijn er niet zeker van dat Leuven helemaal mee was op de imposante trip dat het duo had uitgestippeld, maar wij konden dit best smaken. Fan van Wakame gaan we wel nooit worden.
Met vol podiumlicht verscheen het kwartet Kaat Van Stralen gedecideerd ten tonele. Geen instrumentale bandintro met een mystieke opkomst dus van zangeres en boegbeeld Kaat Vanstraelen. Melvin Slabbinck (drums), Anton Robberechts (gitaar) en Faust De Vogelaere (bas) stapten het podium op, Kaat volgde in hun slipstream en toonde geen emotie. Hoe Wil Je Me? was een welgemikte opener die ze zelf inzette. Wat volgde was een totaalprestatie met een zangeres in topvorm en één van de strakste bands die we dit jaar aan het concertwerk zagen. Kaat leek getooid als de groenige orvlinder, in het jargon de Polyploca Ridens geheten. Het is een eerder zeldzame vlinder met groen-zwarte patronen. Ridens betekent ‘lach’ en op de vleugel zou een lachend gezicht te zien zijn. Iets wat Kaat kan als de besten. De Franse vertaling “la tête rouge” – waar halen ze het – kwam dan precies terug in haar rode oogschaduw.
De ode aan Pamela Anderson in het overheerlijke Aerobics zette het Depot al snel aan het feestdansen. De choreo werd lustig nagespeeld in de zaal. Kaat is van de streek en al haar maten en fans waren op de afspraak wat resulteerde in een wedstrijd die ze nooit kon verliezen. Zo was er de ongetwijfeld ingestudeerde interactie met een vriendin die voor de gelegenheid een Hannah mocht zijn en zeker acteerambities mag koesteren. Aangezien Taal = God volgde meteen een bijzonder straffe Spinvis-cover Tingeltangel Hersenpan. Het was een constante lijn die de band de ganse show doortrok. De nummers werden met een felle rocksaus overgoten en we mijmerden een avond lang naar de glorietijd waarin Pearl Jam met een song als State Of Love And Trust en Radiohead met een epische gitaarsong als Blow Out kwamen aanzetten. Noem het gerust een Helmet-effect want het kwartet liet bijna alle nummers in de laatste minuut labelen met het etiket “punk op eigen risico”.
Zo was Kaats favoriet, Projectje, een stevige rocker hoewel het een breekbaar ingetogen nummer is op de ep. We waren diep onder de indruk. Het Noodlot tartte ons verder met het meeslepende liefdeslied dat deze titel droeg. Voor Tekens Van Leven kwamen we crewhanden en –voeten te kort om de piano gezwind tot bij Kaat te rollen, maar in een fraaie lichtbundel was dit een welgekomen rustmoment voordat de zinderende finale werd ingezet. Ken Je Dat? klonk als haar interpretatie van een gedreven T.C. Matic en met Vieze Vlinder ontpopte de rups zich tot een podiumbeest. ‘Ik doe aan metamorphose. Ik verander in een vieze vlinder. Ik ben mezеlf maar ik heb totaal geen filter’. Natuurlijk wisten alle fans hoe het werkt, want “recht tussen Kaats benen zal er altijd iets mankeren, maar dat is nog geen reden om het spel niet meer te spelen.”
Tijd voor de feestbisronde waarbij de fans massaal haar naam scandeerden op de tonen van dat bekende liedje van The White Stripes. Enige smet op de avond was de afmelding wegens hoge koorts van secret guest Merol waardoor Hou Je Bek En Bef Me geen duo-spektakel op zang werd. Het weerhield de band er niet van vol plankgas te geven. Het was dan ook een in heuse Hüsker Dü gedrenkte versie waarvan de gensters naar alle kanten sprongen. Kaat & Cover, wat een fijn idee! Je mag nul keer raden met welk nummer werd afgesloten hoewel dixit Kaat dit de laatste keer was dat we pas helemaal op het einde mochten stoppen met wenen. De gekende sitdown werd gevolgd door een collectieve moshpit – abstractie makend van de fans in de zeteltjes – en een doldwaas einde van één van de beste pure rockshows die we dit jaar hebben aanschouwd. Stop Met Wenen en met zijn allen naar de merch en de uitreiking van de tombola. Altijd prijs! En Kaat was aan het stralen…
INSTAGRAM: Vieze Meisje / Kaat Van Stralen
