Op 8 november was het Londense Honeyglaze de tweede band op de line-up van Sonic City Festival 2024. Zangeres-gitarist Anouska Sokolow maakte zoveel indruk dat de band na 3 dagen overeind was gebleven als de op één na grootste revelatie. Enkel Voyeur deed ons nog meer duizelen. In de Botanique stonden ze wellicht goed op te letten want een half jaar later, in volle lente, mocht het trio Honeyglaze headlinen in de Witloofbar. Ze kregen uitstekend gezelschap uit eigen land als opener want het volledig Gentse Ciska Ciska was het voorprogramma en die stonden voor het allereerst in de Botanique.
Ciska Ciska klinkt in feite een beetje als de euforische kreet om de 25-jarige frontvrouw en singer-songwriter Ciska Dhaenens het podium op te brullen. Bassist Mathijs Steels (Shht), drummer Lou De Smet en gitarist Lukja Vanaverbeke vervolmaken het boeiende kwartet. Ciska Ciska brengen binnenkort hun debuutplaat uit en verwacht je aan dromerige indierock die hier en daar venijnige melancholische twists heeft. We zijn meteen zwaar fan van de stem van Ciska die heel warme hypnose oproept. Ciska koos bij aanvang voor een rustige aanpak met de evenveel rust uitstralende songtitels Angel en Lovesong. Maar vergis je niet want het werd een masterclass ‘setopbouw’.
City Lights klonk al een stuk nachtelijker. En misschien nog het allerbelangrijkste, de songs waren merendeels juweeltjes die gerust een Neil Young-einde mochten krijgen. Niet toevallig dat we deze naam vermelden want er schuilde best veel Crazy Horse in Easy, een opvallend fris van de lever rocknummer met Afrekening-potentieel. Heather Nova-achtige gezangen kwamen nog verrassen in de finale van deze rocker. “Let’s just play Sweet 16“, klonk het daarna. Utopia maakte aanvankelijk sier met Ciska’s bevlogen hoge stem en knalde dan met hevige gitaren de laatste song in. Dit nummer, Biotope, kwam de woensdag voordien uit. Het was een zalvend zacht wondermooi slotakkoord. “Ciska Ciska was was erg erg overtuigend overtuigend”.
Honeyglaze is niet alleen Sokolow maar ook bassist Tim Curtis endrummer Yuri Shibuichi. Na Kortrijk in november was dus Brussel aan de beurt om de geweldige plaat Real Deal aan te prijzen. Dit album haalde onze top 20 van 2024 dus we waren zonder zorgen afgezakt naar de kelderverdieping.
Honeyglaze is een metafoor voor innerlijke onrust die conflicteert met schijnbaar uiterlijke kalmte. We stelden hierover een vraag aan Curtis en hij zei dat het ook gewoon keramisch glas is. Ook muzikaal gaat dit beeld op want Anouska dirigeerde de band feilloos doorheen achteloos klinkende lo-fi indiepop die zelfs tijdens een avondje Duyster niet zou misstaan. I Feel It All opende het optreden intro-gewijs al erg sfeervol maar des te huiveringwekkend. De zachte stem van Anouska kwam in heuse English Teacher-modus imponeren en de gitaren klonk dansend en helder.
Safety Pins is één van onze favorieten, niet in het minst omwille van de felle Slint-vibe die het nummer een tijdloos en spannend timbre bezorgt. Alles aan Honeyglaze rockt, de ene keer is het met adjectief ‘indie’, de andere keer ‘post’ en evengoed eens ‘lo-fi’.
De band moet zich opperbest gevoeld hebben want er werd veel humor getapt, en dat was een half jaar geleden niet zo. Het is slechts een trio maar de finale van Safety Pins was toch ‘zonder veiligheidsspelden’ luid. Anouska stelde dan een pertinente vraag: “Wat is Vlaams of Frans voor Cold Caller“? Dat is iemand die je koud opbelt om je iets te verkopen. Tja hier hebben we er net als in Duitsland niet meteen een krachtige term voor. Verder dan “froid” kwamen we niet hoewel Anoushka dit heel mooi uitsprak. Cold Caller vatte aan met bedaarde hoge stem die laveerde tussen croonen en parlando intermezzo’s. Wondermooi nummer.
Burglar staat niet op de plaat en dat is heel jammer want het was alweer heerlijke Slint met opvallende Black Country impulsen. Je weet wel, die van die New Road. Over de jongens en meisjes van BC, NR gesproken. TMJ had zomaar op hun debuut gesmokkeld kunnen worden. Niemand had het aan Honeyglaze gelinkt. Logisch want dit trio moest nog boven water komen. Waar TMJ op plaat wat onverschillig overkomt was de impact in de Witloofbar echter bijzonder groot. Nijdige gitaren en fanfare-achtige drums ondersteunden de tragedie in de zang. De Sean Kingston cover Pretty Girls kenden we natuurlijk wel als heerlijke indierocker op de plaat en vormde hier het perfecte antwoord op de pathos van daarnet. De alternerende backings waren straffer dan in Kortrijk waardoor het trio meer als band presteerde. Natuurlijk bleef Anouska de bedwelmende aantrekkingspool.
Real Deal werd met een grapje ingeleid over hoe knap het wel is dat ze hun eigen teksten kunnen reproduceren. De vlekkeloze overgang tussen zachte flarden muziek en integere indierock bereikte tijdens deze fase van het concert een hoogtepunt. Oscar kwam op gitaar versterken tijdens het ijzingwekkend mooie Ghost. “Don’t use your voice and interrupt me when I’m speaking”. Don’t was natuurlijk de gedroomde afsluiter en de honingglazuur klonk als overheerlijk dessert om een heel sterke Honeyglaze na 51 minuten te laten verteren. ”I have spent my whole life avoiding confrontation”. Heerlijke postrock met ziedende uithalen. Such a blaze of honeyglaze! Heerlijke band gewoon. The Real Deal!
Instagram: HONEYGLAZE / CISKA CISKA
