Op 19 en 20 september vierde Devils Rock For An Angel zijn tiende verjaardag, en dat mocht geweten zijn. Voor het eerst werd het festival uitgespreid over twee dagen, een gouden zet, zo bleek. Zoals altijd stond de muziek volledig in het teken van het goede doel, met vijftien bands die belangeloos het podium betraden. Extra bijzonder: elke band had in het verleden al eens op Devils Rock gestaan. Een line-up vol vertrouwde gezichten dus, die bewezen waarom ze nog steeds een blijvende indruk nalaten.
Phoenix Rebellion mocht de festiviteiten aftrappen én vierde meteen hun eigen tienjarig bestaan. Wat in 2014 begon als Göödhead, een Motörhead-coverband, groeide uit tot een heavy metal-machine met roots bij Judas Priest, Accept en Iron Maiden. Vanaf de opener Break Out zat de sfeer meteen juist. Hoogtepunt was Conclave of Shadows, dat live nog intenser klonk, en het afsluitende anthem Phoenix Rebellion sloot het feest waardig af. Tien jaar later klinkt de vlam nog altijd even fel.
Daarna was het de beurt aan Fat Bastard, een vierkoppige krachtpatser uit Wommelgem. Hun mix van rock-’n-roll, punk en metal, gelardeerd met een vleugje rockabilly, sloeg in als een bom. De nummers van hun recente album Barely Dressed klonken live nóg snediger en zorgden voor pure chaos en feest. Afsluiten deden ze zoals alleen zij dat kunnen: luid, bezweet en met pinten omhoog tijdens Blood, Sweat and Beer. Eerlijk, vuil en heerlijk luid, exact wat Devils Rock nodig had.
Rond 22u00 kwam BleedSkin als een sonische bulldozer het podium op. Dit female-fronted deathmetaltrio leverde een compromisloze set, strak en bruut, met Céline Mazay die growlde alsof de duivel zelf achter de microfoon stond. Nummers uit Homicidal Therapy kwamen live loeihard binnen, terwijl klassiekers als Schizophrenia en No One Will Hear You het publiek in extase brachten. BleedSkin liet horen dat brute kracht en technisch vakmanschap perfect samen kunnen gaan.
Millhaven trad voor het eerst op met nieuwe frontman Kevin Vandamme, die voorheen achter de schermen als lichtman actief was. Zijn krachtige stem en natuurlijke podium présence deden de overgang moeiteloos aanvoelen. De band klonk strakker en rauwer dan ooit, en Kevin maakte duidelijk dat hij de fakkel niet enkel overneemt, maar ook nieuw vuur brengt. Met een nieuwe cd op komst in 2026 heeft Millhaven een veelbelovend hoofdstuk voor zich.
Afsluiten gebeurde in stijl met Bedlam in Belgium, die het erfgoed van AC/DC met volle overgave tot leven bracht. Van Highway to Hell tot Back in Black: elke riff en hook werd luidkeels meegebruld. Het publiek danste, sprong en zong alsof Bon Scott en Brian Johnson zelf nog even langs waren gekomen. Een feestelijke knal die de eerste dag van deze jubileumeditie perfect afsloot.
